Fucking much? De vrijpostige nieuwjaarsresolutie

Ze lachte me minzaam toe, de immer vriendelijke apothekeres.
Ik betaal het doosje Omnibionta Pronatal, en de sensilube.
Ik dacht nog even m'n versverwijderde spiraal in heur oogbol te prikken, om de duurzaamheid van haar glimlach uit te testen, én om de vreselijke overduidelijkheid van m'n nieuwjaarsresoluties kracht bij te zetten, maar zag er op de valreep maar vanaf.
't Is tenslotte de tijd van het jaar om lief te zijn voor elkaar.
Eerlijkheidshalve moet ik ook toegeven dat ik niet met een versverwijderd spiraal op zak loop. Voor je het weet blijft dat onding in je jaszak vegeteren tot het er op een onbewaakt moment uit gaat bungelen, en dan sta je in de polders alhier steevast genoteerd als 'diene Freak met kinderplannen' , dus neen.

Nu nog menstrueren en stoppen met roken...mijn god, wat zal januari 2009 keihard zuigen!
(ik denk dat ik stop met roken nà het menstrueren anders verdrink ik mezelf nog in m'n flesje sensilube. Klinkt dat als een plan?)

Anywooo...Prettig eindejaar aan éénieder van goede wil!

PMS

Waarschuwing: als u van het mannelijke geslacht bent en u tóch, ondanks de waarschuwende titel van deze post, besluit om dit artikel te lezen, dan scheuren uw ballen zich op zeer pijnlijke wijze van uw lijf om nooit meer, never again, terug aan te groeien. Ook van verschrompelling tot rozijngrootte werd melding gemaakt, dus beware!

Nooit gedacht dat de volgende woorden uit m'n mond zouden vloeien, maar bon, hier gaan we dan; ik wil m'n regels terug, de russen mogen terug in't land zijn, bloeden gelijk een versgeslacht kalf jahoe! Doen!
Door de wonderen van de moderne geneeskunde ben ik er al 2 jaar van verlost (gyneacologie voor dummies: de mirena spiraal) en ik begin het kut te vinden -pun very much intended, thank you-
Ik loop al 2 dagen kregelig, pukkelig en met zere rug rond dus ik "veronderstel" dan maar dat ik aan het menstrueren ben. Bewijs krijg ik immer niet meer geleverd.
Ik kan mijn frustratie niet kwijt door eens een goed doorweekte tampon in het toilet te smakken.
Ik kan geen medeleven van mijn Epoes afdwingen door meewarig met m'n blauwe koordje te zwaaien (of ik moet er de kat bijhalen méhéhé)
En mijn humeur klaart ook niet op door het waarnemen van 'slechts maar een paar druppeltjes meer, genoeg voor een inlegkruisje', neen...
Ik moet het doen met 'veronderstellen'
Eind deze maand gaat ie eruit.
Tamponella - queen of the period - is back

Smelly Cat

Nog 13 dagen te gaan, en dan verschijnen hier 12 volwassenen & 3 kinderen op mijn drempel om gevoederd, gelaafd en vermaakt te worden.
Yep, u leest het goed, ik wou dit jaar met kerst eens mezelf kastijden door de jaarlijkse festiviteiten op míjn nek te halen.
Stress dus, en voorbereidingen die dienen getroffen te worden, en geplan.
En merken dat je duizend-en-één dingen tekort komt om al die hongerige monden op hun wenken te bedienen...maar enfin tot dusver leek het alsof we alles onder controle hadden.

Tot maandag. Na een weekendje weg renden onze 2 feline viervoeters ons maandag, dolgedraaid van blijdschap, toe. De jongste bedelt onmiddellijk om eten, terwijl onze bijna-seniore kater zich op z'n vertrouwde plek nestelt, boven op 1 van de monitors.

Vijf minuten later uit mijn Epoes plots een welgemeende 'iiiieuw', gevolgd door nogwat 'jakkes', en ook dacht ik hier en daar een 'godverdomme' te kunnen ontwaren.
Aan de achterkant van de kater druipt er iets naar beneden en de kater zelf lijkt er zich totaal niet van bewust te zijn.
En het stinkt, verschrikkelijk.
De veearts in mijn kruipt terstond naar de oppervlakte en jodelt 'LAP! Prostaatkanker'.

Vandaag retourtje dierenarts en wat blijkt, ik citeer:
'Door stress kunnen katten anaal vocht verliezen, is niet abnormaal en kan geen kwaad'

"Hey welkom op deze gezellige kerstavond! Wat zegt u? Er hangt iets aan de vloer? Ohohohohahaha sla er vooral geen acht op, onze kater verliest wat anaal vocht *proest het uit* Glaasje wijn? Dim summeke?"

Ik houd zijn sterre angstvallig in de gaten & een o.b. in de aanslag.
1 druppel en hij miauwt een paar octaven hoger.
Stress dus.

Hij Komt!

Dit maatje 22 staat onder onze kerstboom (ja kerstboom ja, wij zijn freaks als het op gezelligheid aankomt, hoe vroeger, hoe beter).
Als de heilige man dit schoentje ongevuld achterlaat dan achtervolg ik hem naar Spanje met een fully charged tondeuse.

Ah en u hebt misschien al de fantastische fotokwaliteit opgemerkt? Ik heb mezelf een voorbarig verjaardagscadeautje geschonken :)

Meeting people is easy

Tijdens het schillen deze middag, trof ik deze patat hier links aan. Bij verre de schattigste patat die ik al ooit gezien heb.
Na deze lieve hint van moeder aarde leek me de tijd wel rijp om een postje aan menselijke relaaatsies te wijden.
Of eigenlijk een post tout-court te schrijven...(i know, i know)

De laatste tijd viel het me al op dat nieuwe vriendjes 'maken', helemaal niet zo vlot verloopt als pakweg 15 jaar geleden.
Nuja, ook niet zo moeilijk, een mens zijn social circle beleeft ook wel wat een status quo eenmaal je zowat gesettled raakt. En god sta me bij, ik kom eigenlijk nu al tijd te kort om al m'n dierbaren op tijd en stond es te zien, maar los daarvan...

Nadat we onszelf weggerukt hadden uit ons vorige habitat, neemt het socialising hier al duchtig aanvang. En dan kom je al es mensen tegen waarvan je denkt "man man (of vrouw vrouw), wij moeten zo keihard maten worden!". Klinkt raar, maar ik weet niet goed hoe het anders te verwoorden.
En da's dan net misschien de kern van deze post.
Hoe ga je naar 'second base'?
Een kleine vingeroefening:

Ik: "Wil je es iets gaan drinken"
Zij denkt: "Ow fuck, ze wil me naakt zien"
schrappen dus.

Ik: "Ik vind u echt wel een toffe"
Zij: "kijk daar, in de lucht" (en dan rent ze keihard weg)
euh, neen dus.

Ik: "kunnen we es via mail iets afspreken?"
Zij: "tuurlijk, lotmaagerust@hotmail.com is m'n mail-adres"
juist, ja.

Geen nood, in het echte leven loopt alles een stuk gesmeerder ze, maar toch bemerk ik dat die je-ne-sais-quoi in het hele gebeuren soms wat ontbreekt.
Is het die overvolle agenda's? Kinderen die onverwachts ziek vallen? Een algehele sociale malaise in de maatschappij? De ouderdom? *rukt spontaan een grijze haar uit haar haarlijn*

Ik ga nogwat peinzend naar m'n hartvormige patat staren se

Update: ik bedenk me net dat het gebruik van het woord 'vingeroefening', hier misschien nogal misplaatst is. Dammit!

Hé? Wadde? Huh? *schaapachtige blik*

Iedereen die met mij al de kunst van het converseren plachtte aan te gaan, kan het u nageven: ik ben nogal aan de dove kant.
Laat die 'nogal' uit de vorige zin misschien maar beter achterwege...
Ettelijke malen heb ik al ten overstaan een winkelbediende gestaan die me met vragende blik aankeek, wachtend op het verlossende antwoord op haar/zijn vraag.
Een vraag die mij natuurlijk weer volledig ontgaan was wegens teveel omgevingsgeluid. En daar stonden we dan, schaapachtig en minzaam naar elkaar te glimlachen, tot mijne frank viel en ik weeral wist hoe laat het was; Ik had het weeral maar es niet gehoord.

Vandaag de dove koe bij de horens gevat en op naar de Neus-Keel-Oor-furie genaamd Dr. Czajkowski -what's in a name?.
Toen ik haar vertelde dat beperkt gehoor zo zijn voordelen heeft, dat ik bijvoorbeeld als ik op m'n goede oor slaap ik nooit hoor dat Stina huilt, liep ze lichtjes rood aan en begon me vierkant uit te lachen. "Goed oor? Jij hebt géén 'goed' oor!"
Toegegeven, een gehoorverlies van 70 decibel links, en eentje van 45 rechts, zijn niet bepaald resultaten om over naar huis te schrijven.
Het enige goede nieuws is dat al dit prettigs geen gevolg is van gehoorbeschadiging (oef, bijna werd mijne vroegste-kinderherinnering aan een legendarisch concert van Robert Palmer in de Brielpoort aan diggelen geslagen)

Terug naar de les: Ik ben blijkbaar gezegend met Otosclerose, een verbening van de middenoorbeentjes. Enige oplossing is een stapedotomie; de beentjes losmaken en het stijgbeugeltje grotendeels vervangen door een prothese. Lekker.

Maar eerst volgen er nog scans en wat extra tests, kwestie van niet nodeloos mijn stijgbeugeltje te castreren.
Soit, Ik ben eigenlijk wel blij dat na jaren van gesukkel er eindelijk wat schot in de zaak komt...

to be continued

Stilte

Neen,ik ben niet van de planeet geveegd.
(hoor ik daar een teleurgestelde 'oooo' in de verte?)
Ik lig dezer dagen enkel meer horizontaal dan iets anders.
M'n hoofd, meerbepaald mijn Pus-Filled-maxillary-sinus (zie prentje) speelt me parten.
Ik ga niet beschrijven hoeveel pijn ik lijd, want u zou terstond aan m'n sponde vertoeven om me bij te staan in deze moeilijke tijden.
En dan voel ik me toch genoopt, getroffen door zulks een daad van broederliefde, om uit m'n bed te kruipen en u een bakje koffie en een koekje aan te bieden. En dat gaat nu niet.
Dus blijf waar u bent, i'll be back!

Tot stof zult gij wederkeren

De naailes vordert gestaag, met een rok te maken, in het vooruitzicht.
Op dus naar Stoffenspektakel, een 2-jaarlijkse beurs van stoffenleveranciers, die Gent, Antwerpen, Kortrijk, ea. aandoen.
En de term 'aandoen' gebruik ik hier zeer doordacht.
Ik trad vanmorgen de antwerpse expo binnen, en belandde in wat laveerde tussen een stoffenhemel, en -hel.
Ik zag begeesterde hobby-naaisters met wildemans-schuim in de mondhoeken, ik zag dolgedraaide quilters (wtf?), en ik zag ook vééél slechte, zelfgemaakte, kledij.
Ik was nog maar net binnen of iemand vroeg me al of ik m'n leuke vestje zelf gemaakt had?
Toen ik negatief antwoorde zei ze met hongerige blik "moeilijk kan het niet zijn, ik heb enkel maar een patroontje nodig"
Gelijk een bende junks, ze hebben maar één patroontje nodig, toe, hé, toe.

Na een eerste tour d'horizon kreeg ik al stippen voor de ogen van zoveel indrukken op te doen.
Horden schuiffelende vrouwen die kilometers stof lopen te betasten en ik, als naaimaagd, daartussen.
Er was veel te krijgen, daar niet van, maar ik had een beetje last van overkill.
Wel veel flashy kinderstofjes gezien (oilily-style), leuk geplastificieerd katoen (goed voor een knutselschortje, toiletzakje,...), veel toffe afbieslintekes, maar al bij al had ik het aanbod misschien iets specialer verwacht.
De ingang is gratis dus een mens heeft niets te verliezen (of het is uw geduld als u voor de zoveelste keer in de ribben gepord wordt door een dikke dame die ook aan dat ène stofke wil voelen. één woord, 'BMI' schat, BMI!)
Gaat dat zien! gaat dat zien! Of misschien ook niet...

"Na lach..

...komt Ach!" Jaja, mijn wederhelft kan nogal volkswijsheden spuien ten gepaste tijden, maar vandaag zat hij er helaas pal op.
Na een fantastische reis, moest er vandaag weer zonodig vanalles fout lopen.

Moeizaam sleepten we ons weer in onze gewone routine, met op het programma een bezoek aan de supermarkt. Want een vluggertje-eten-halen moest worden ontaarde weer maar eens in een helletocht.

Terwijl ik in de verte al de supermakt zie opduiken begint mijn auto zich opeens als een uit de kluiten gewassen dildo te gedragen. Terwijl ik driftig, en in lichte paniek, op en neer gewipt wordt, begint er vanalles te verschijnen op m'n dashboard.
Ik vervoeg een aantal keer het werkwoord 'f*ck' maar raak nog net op de parking.

"Hallo VAB, ik stoan in pan"
"we sturen ze snel mogelijk iemand"
"Ja, haha, jullie zitten hier in Zwijndrecht, nog een gemak"
"euh, ja, maar daarom komt onze pechverhelper nog niet vandaar", "dumbo" hoor ik er haar zo bijdenken.

En OFFCOURSE is mijn trouwe pech-sidekick, Stina, er ook weer bij. Makkie, denk ik.
Een sapje en een doos picknicken rekt het wel wat.
Terwijl ik Stien wat probeer te entertainen op de parking, het sapje kocht me slechts 20 minuten rust, komt hij op ons afgewandeld.
O shit, ik had blijkbaar weer m'n freak-magnet opstaan en had het zelf niet door.

"Aaah Kabouterke"
"Gij hebt nogal sjans, ik betaal voor een kind dat ik al negen jaar niet meer te zien krijg"
Ik buk even om de alcoholwalm te ontduiken.
"En zij maar paraderen met schoon kleren waar ik moet voor betalen, en de mensen denken dat ik het goed heb maar neen ze.."
Dan volgt nog een onsamenhangend verhaal over havenpolitie, boten, Armani kledij,...
Ik probeer hem af te schudden maar voor hem ben ik hét luisterend oor du jour, en terwijl hij verder zijn emotionele diarree over me uitkiepert probeer ik me een weg terug te banen naar m'n kapotte voituur.

Als de VAb-er er eindelijk geraakt, blijkt hij natuurlijk het probleem niet te kunnen fiksen.
Hij escorteert me braafjes naar de renault garage in Zwijndrecht, die natuuuurlijk gesloten is omdat het al noen is.
"Geef me een klif en ik spring eraf!" roep ik de VAB-er nog na terwijl hij me wezenloos achterlaat.
Op dan maar naar het dorp voor een hap, want in the meantime is onze modelpeuter getransformeerd naar Damien, en ik kan het haar niet kwalijk nemen.
Wandel ik daar de eerste beste taverne binnen en wie zit mij daar toch niet op te wachten?
Ooojaa, meneer diarree himself.
Ik ben ondertussen zo ver heen dat ik zelfs mijn best niet meer doe om hem te (h)erkennen.
De Duvel voor z'n neus verraadt toch dat hij morgen alweer alles vergeten zal zijn.

En de auto? Uiteindelijk kwam er een tweede garage aan te pas, want de eerste wou mij vandaag niet verder helpen. Het feit dat ik een jengelende peuter op m'n arm had veranderde niets aan de situatie. Well, fuck you too! En hoera voor Renault Beveren!

Om 10u.30 vertrok ik, om 15u. was ik terug thuis, zonder boodschappen..dat spreekt voor zich.
Ik ga nu even stil in een hoekje zitten wenen.

Dublin scheef

3 pints Guinness op dinsdag.
(Vooraleer ik u daar hardop hoor gniffelen, 'a pint' is nog steeds een halve liter ginder)
En ja hoor, woensdag aka 'the day after' vond hij het een excellent idee om wat boven de zeespiegel te gaan trotteren. Op naar Howth voor een klim dus.
En om het affront compleet te maken nam hij een foto van mijn totale meltdown.
Ja dat is een muts over mijn hoofd, en ja, ik lig met mijn mond open op een klif mijn roes uit te slapen.
En neen ik heb geen siliconen tieten, da's mijn Marlies Dekkers die stand blijft houden, zelfs in dergelijke moeilijke omstandigheden.
Dankje Marlies, met mijn tieten ónder mijn oksels, mijn roes op een klif uitslapen...dàt zou pas volledige vernedering zijn.

Het zicht was de klim wel waard

Dublin lang

Maandag rukte de wekker ons om 3 uur s'nachts (!) brutaal uit onze slaap, een droge boterham achter de kiezen en weg naar Charleroi waren we. Na semi verdwaald te geraken in de Wallonen eindelijk, nog steeds met kleine piepoogjes, in de luchthaven gearriveerd.
Veel tax-free shoppen zat er niet in om 6uur s'morgens maar geen nood, we werden al naar ons vliegtoestel geroepen voor de Ryanair-experience.

Fastforward naar 9uur, hartje Dublin. Inchecken lukt niet wegens te vroeg, vanaf 12 uur kunnen we wél een kamer krijgen, mét 30 euro toeslag wegens 'early check-in'. De pijnlijke grimas op het gezicht van het meisje doet vermoeden dat ze zich compléét kan inleven hoe belabberd we eraan toe zijn, maar ah, we zijn al blij dat we onze koffer kwijt kunnen.

Op dan maar naar Temple bar voor een stevig ontbijt. Spek, eieren en gebakken patatjes. Sloten koffie en een sapje om de gaatjes op te vullen.
Ons gezicht klaarde simultaan met het weer boven Dublin op.

Vanaf dan ging het enkel crescendo; veel toffe plekken gezien, lekker gegeten, vriendelijke mensen gesproken, veel gelachen...
Ik bespaar u gaarne de details, want als ik zeg dat de maple syrup pancakes bij 'Elephant & Castle' echt wel vingerlikkend lekker waren dan heeft u daar geen of weinig boodschap aan vermoed ik?

Wat ik wel nog graag vertel; Dublin is uitstekend voor een korte trip, amper anderhalf uur vliegen vanuit Charleroi (120€ heen & terug voor 2 personen). De countryside ligt vlakbij; op een dik halfuur sporen sta je aan de kust tussen schapen en pittoreske vuurtorentjes. De stad zelf is ook redelijk chill, zeker nu buiten het seizoen, en niet overdreven duur in vergelijking met andere europese hoofdsteden.

Ah, "en de 'ontvanger'?" hoor ik daar zo luidop vragen.
Die wist eerst niet goed wat te verwachten, maar toen we gisterenavond onder een stralende hemel onder ons Dublin bay zagen wegglijden zag ik dat het goed was.
Driekwartier later zelfs een picture-perfect luchtzicht op London en zijn eye gratis kado gekregen.
En? Hoe was úw week? *vette grijns*

Dublin kort

Het geheim ontrafelt

Dublin - Ierland! woooeeehooooeeee!

Het geheim

Verrassingen krijgen maakt me helemaal gek. Maar verrassingen géven, ho ho, da's pure waanzin.
Ik krijg de onbedwingbare behoefte 'de ander' (aka de ontvanger) te laten raden wat het kado zal zijn want oja, in mijn opinie is het natuurlijk een fantaaaastisch kado, en ik wil 'de ander' zo snel mogelijk in het/ons/mijn kado-nirwana krijgen.
Zoveel grootsheid dat zal hij/zij nog nooit aanschouwd hebben in één kado.

Voor m'n liefste's verjaardag staat er een verrassingsreis op het programma. Mijn hoofd floepte bijna van m'n lijf bij het boeken alleen al.
Met een bijna kinderlijk enthousiasme:
"En? En? Wil je't al weten? 't Gaat nogal tof worden ze "

Waarop hij kurkdroog
"Ahnee, 't is voor m'n verjaardag, dus wacht maar tot dan. Of nee, nog liever, vertel het me pas vlak voor we vertrekken."
De trutte.

Maar morgen is het zover. Goody Goody.

Clownseks

Mijn god, het werd echt wel een superluie-bijna uitputtende-zondag hier ten huize s10a.
Om mezelf helemaal tot aan de rand der wanhoop te brengen besloot ik maar om na Stina's tukje de vingerverf boven te halen.
Nadat zij heur heelder pollen in het gekleurde slijm had gedipt dacht ik maar in de pret te delen, kwestie van mijn "innerlijke kind" eens wakker te schudden.
Maar het enige ik kon denken, toen ik mijn felgekleurde handen bekeek nadat ik ze in de gekleurde potjes slijm (ja Kruidvat! verf kunnen we dat amper noemen) had gesopt was:
"Oh zie, ik heb precies een clown gevingerd"
Mijn "innerlijke kind" is jaren geleden weggejaagd door sarcasme, me dunkt...

Yummy

Op restaurant gaan met iemand beneden de, pakweg, zes jaar, is geen sinicure.
Na luttele minuten kan u zich al gaan verwachten aan gezaag/getier/gejammer/(vul zelf aan), wat ervoor zorgt dat de honger al snel omgekeerd evenredig is met de dosis stress (het ene smelt als sneeuw voor de zon, terwijl het andere pijlsnel de hoogte ingaat).

Maar ziet daar, verschijnt daar een website aan de horizon?
Hiep hiep voor restokids.be !

En zo ging het gisteren, ter ere van liefste's 33 ste verjaardag, richting Zwijndrecht, meerbepaald Brasserie Brasseur.
Stina dook onmiddelijk de zandbak in, terwijl wij wat op het eten wachtten.
Haar plateau kwam wat vroeger, zodat je je eerst op de teljoor van je nazaat kan concentreren zonder dat je eigen gerecht verwordt tot een staakstijve hoop prak.
Toen onze borden arriveerden kwamen we ook -bijna perfect simultaan- tot de vaststelling dat er een heuse nanny aanwezig was.
Ik kwam nét niet klaar.
Dus terwijl Stina boven in de speelzolder zat te ravotten, onder toezicht, genoten wij van de voortreffelijke plats.
Dat het er misschien wat rumoeriger aan toegaat, dan in een doorsneerestaurant namen we er graag bij. 'Kindvriendelijk' en 'stil' gaan nu eenmaal niet samen.
Het eten was geen haute cuisine, maar toch wel mooi gepresenteerd en zeer lekker.
Prijs/kwaliteit zat alles snor.
Needless to say dat we gisteren alle 3 zeer content thuisgekomen zijn.

..daarbuiten loopt een schaap

Omdat een mens z'n kind ook niet altijd hetzelfde wil toezingen - echt, als ik nogmaals 2 beren broodjes zie smeren dat gooi ik hun wollige koppen tegeneen - wordt er hier ten huize vocaal geëxperimenteerd dat het een lieve lust is.
En blijkt nu dat Stina -op het comateuze af- kalm wordt van mijn zelfgebrachte a-capella versie van Pearl Jam's 'Wishlist'
(Dat, of het kind durft nog niet méér bewegen teneinde haar weke trommelvliesjes te sparen)
Mor anyway, ik had het erger kunnen treffen. Een voorkeur voor Danny Fabry iemand?

Een uitstekende zaterdag

-excellent gezelschap: check
-superweer: check
-giraf: check
-gebrek aan kamelen/lama/watutsi-spuug: check

Om maar te zeggen, Planckendael.

Als een goed idee navolging krijgt...

Na Antwerpen krijgt nu ook Leuven z'n eigenste 'Maison Verte'.
De tegenhanger van 'De Speelbrug', zal Speel-o-Droom gaan heten.
Eigenlijk onbegrijpelijk dat er in niet meer centrumsteden hiervoor budget wordt vrijgemaakt, maar kom. Alle begin...

Ondertussen ga ik zo'n 2 keer per week. Voor mij dé gelegenheid om zwaar bij te tetteren, en voor Stina is de mix van vers speelgoed en andere kwijlerds een soort Kiddie-Walhalla.
Echt een win-win dus :)

Update: de speelodroom-website staat nu ook online, bekijken die handel

Platten Erik

Vrijdagavond ging het naar Petrol voor een DJ set van Mr Oizo.
Ik wist niet echt wat te verwachten, want ik ken Oizo enkel van de 'Flat Beat' single gebruikt in de Levi's reclame spot (Yes, i am thàt old).
Maar m'n naasten stelden me gerust met de mededeling dat Oizo ook uit de Ed Banger stal komt - zie ook Justice- dus ik had er wel goeie hoop op. Op de man's myspace staan ook een paar uitstekende tracks.

Petrol rolde bomvol met pril volk, de geur van biactol en té veel cool water rolden zo m'n neusgaten binnen.
Er was nog één veertiger die van ons nét niet de oudste posse maakte, maar met wat goeie belichting vielen we amper uit de toon in de zee van H&M-hoodies en veels te lowcut eighties kleedjes.

De set van openers 'cheese 'n hookers' begon sterk met techno, maar toen kwamen er wat housy pianootjes om de hoek kijken, en ging het richting jumpstyle geïnfecteerde klerezooi.
Toen Oizo z'n set eindelijk begon leek er even beterschap in te komen, maar net dàn begaven de achterste speakers in Petrol het af en toe.
De set had nog veel ups & downs, en ik had de indruk dat het publiek ook niet zo'n volle 100% mee was.
Het hoogtepunt, maar toegegeven we zijn niet tot het einde van de set gebleven, was toen 'Hardest button to button' (White Stripes) in de set gegooid werd.
Een Dj-set gered door een rocknummer... *laat het even inzinken*

Het is waarschijnlijk overbodig te vermelden dat ik er iéts meer had van verwacht?

Vuilen afwas

Vrijdag sloegen ze de deur achter hen dicht, richting weekend-weg.
Nadat ik eerst Stina in de auto helemaal had afgelebberd natuurlijk.
De stilte die daarop volgde was oorverdovend. Geen kat in huis.
Dan maar rap de radio opzwieren om m'n bloedend moederhart wat te zalven, en hop...
smijten ze toch wel niet Jeff Buckley's 'Hallelujah', en daarna Lamb's 'Gabriel' in de ether zeker.

Ik ben ook niet van steen hé.
Dus laat onze besluiten dat afwassen met troebel zicht, niet de beste resultaten oplevert.

Terug naar school

Jaja ook ík repte me vandaag terug naar school.
Ik zat al langer met het idee om te leren naaien en bij deze...

Gelúkkig - echt waar, ik viel bijna op m'n blote knieën van dankbaarheid - ligt de gemiddelde leeftijd van de cursisten rond de dertig jaar, en niét rond de leeftijd waarop je gratis met De Lijn mag toeren.
Ik zie u al denken..what's the fuss?

Hm..lijkt ú dit een gedroomde date...voor een jaar lang... iedere maandagavond?(*)

Ik dacht het ook niet, nee.


*with all due respect natuurlijks

Eustachius a-go-go

Ik heb het eindelijk aan mezelf durven toegeven; ik heb een dwangneurose.
Als ik een nieuw fantastisch nummer op de radio hoor, dan gaat het bijna terstond naar imeem/youtube/myspace en dan gaat de song in kwestie op repeat.
In tienvoud wordt het nummer door mijn buis van Eustachius gepleurd.
Soms tot grote ergernis van m'n wederhelft, vooral als het om rock gaat.
Als híj het woord rock in z'n mond neemt, klinkt het als een venerische ziekte. Soms. Vaak :)

Misschien helpt het ook wel niet als ik zeg "Nogal een hoerensjans voor u, dat ik zo monogaam ben, want diene Caleb Followill zou mij anders wel kunnen krijgen"
*realitycheck*

Morgow..vanmiddag waren de mensen van stubru zo vriendelijk de nieuwe van Kings of Leon in de mix te gooien en hupla daar gaan we weer.
Ik maak er maar een nieuwe blogcategorie van...

'Sex on Fire' - Hier te beluisteren

Sterf! (aka de vreselijke oestrogeen post)

Ik had het eigenlijk al kunnen vermoeden aan het huilerige gedoe van weleer, of aan de zeurderige koppijn van zondag.
*Poltergeist mode* There Baa-aack *exit Poltergeist mode*

Na 2 dagen emo ging het echter van kwaad naar erger..
Mijn voorhoofd bleek gisterenochtend getransformeerd naar een blinkend pukkelig pubervel.

Ik dacht, maar blijkbaar deed ik daar niet lang genoeg over, dat een tripje naar Ikea de gemoederen wel zou verlichten.
Note to self: 1 week na het verschijnen van de nieuwe Ikea catalogus is het géén, ik herhaal, géén goed idee om naar de Ikea te gaan.
Wist u trouwens dat u voor een bureaustoel op factuur, eerst bij 'afhaling goederen' - nummerke trekken, en daarna bij 'klantendienst' - opnieuw nummerke trekken, moet zijn?
Ganser rekken, volgestouwd met cheape troep, designed in Sweden - made in f**in Kyrgyzstan, klaar om meegegrabbeld te worden.
Maar net dié stoel die jij wil? Vergeet het maar!

U hoort het al, tegen de middag was mijn puisterige mood des ochtends al getransformeerd naar eentje van moordlustige waanzin.

Na een zweterige nacht ging het deze ochtend dan maar naar de supermarkt.
Ook een potentiële moordenaar moet eten, ziet u..
Na amper die helletocht overleefd te hebben kom ik aan bij m'n auto om alles in te laden,
als Stina opeens de gevleugelde woorden 'Muisje' (extreem pluche-vragende ogen incluis), uitspreekt.

Ik zoek het gele kleinood maar tevergeefs... iemand daarboven vond het vandaag een uitstékende dag om mijn kind haar knuffel te laten verliezen.
Even, in een bui van komplete razernij, overweeg ik de pluchen beer een stille dood te laten sterven op de kille vloer van de supermarkt, maar mijn laatste greintje medeleven krijgt de opperhand.
Stina in de auto, en ik met volle kar terug...ik redeneerde, tegen de tijd ik die handel heb uitgeladen is er al een andere kwijlerd weg met De Muis.
Maar met een volle kar een winkel binnenrijden...geen goed idee toch?
Dus kar buiten, ik binnen...

Echt..een onbewaakte volle kar, voor de ingang van een supermarkt? Lijkt ú dat geen fantastisch idee?
Mijn hersencellen had dus blijkbaar collectief mijn lichaam verlaten na al dat hormonaal geraas van de voorbije 48 uur, en de laatste die het doorhad was ik.

Voor ik echter mijn hoofd tot bloedens toe tegen de glazen deuren begon te bonken, besloot er een vriendelijk koppel mij te helpen in operatie 'Red de Gele Muis' (een gele muis...echt? *moorddadige blik*).
Maar eenmaal de muis terug in mijn handen was, moesten het koppel en ik vaststellen dat ík niet meer buiten kon geraken...tenzij via de kassa..
Maar dan moest ik die kar uit het oog verliezen.

Beeld het u in: Een volwassen vrouw, afgepeigerde look, die met een gele muis in haar pollen als een bezetene achter een gesloten glazen deur van een supermarkt naar een volle kar -buiten- staat te zwaaien.

Ik hield echt even op met bestaan...

Juist, ja...

ik hoef toch even terug te komen op de woorden zonet gespuid in m'n vorige post.

Het is zaterdagavond 23 uur, en ik heb zonet stoverij geprepareerd.
Wel heel lekkere stoverij, daar niet van.
Maar ik lag dus niet bepaald hip te wezen op de dansvloer van een hippe keet.
Ook vestimentair ben ik momenteel niet the hottest chick on the block (tja hoe gaat dat als je in de keuken staat)..en m'n hoogtepunt van de avond bestond erin een glas bruin tafelbier in één teug achterover te kappen.

Dus dat van dat 'toonbeeld van cool' mag u gerust schrappen ze...
De stelling 'De wereld is volledig naar de vaantjes' wordt bij deze echter alleen maar meer kracht bij gezet.

Crybaby

Heb ik u al verteld wat voor een vat vol emoties ik soms kan zijn?
Ojaaa, bij het eerste schoolfeest zal ík degene zijn die als een verstoten kalf zit te snotteren in de hoek van de speelplaats. Dweils zullen bij hopen moeten aangevoerd worden, wil de directie niet lijden onder zware waterschade. Maar daarover binnen een aantal jaar waarschijnlijk wat meer...

Maar vandaag op sporza.be de sprongen en heel de reutemeteut omtrent het hoogspringen van Tia Hellebaut bekeken en hop...mijn zicht vertroebelt, mijn neus begint lopen en opeens zie ik alles en iedereen graag vanwege zoveel schoonheid.
En ik keek nóg es - vanwege dat vertroebelde zicht de eerste keer wat details gemist - en hop de waterlanders stapelen zich weeral op.

Ik, toonbeeld van cool, bleiten voor een hoogspringster.
De wereld is volledig naar de vaantjes, zeg ik u.

foto © AP

Fishy pants

Sinds geruime tijd is de Brugse winkel 'Brooklyn' eindelijk tot in Antwerpen geraakt.
Mijn favoriete plek als het om jeansbroekshoppen gaat.
Je kan er recht op een verkoper/ster afstappen, een paar trefwoorden in diens richting zwieren en hup daar staan ze al met een aantal exemplaren - at your service.
Met m'n nogal weirde taille/heup-ratio kom ik toch steeds met een redelijk uitstekende aankoop buiten.

De laatste keer staan mijn moeder en ik nog wat na te praten met de verkoopster van dienst, over hoe strak een jeans wel niet kan zitten als ie vers gewassen is enzo...
waarop zij doodleuk "ik was mijn jeansbroeken nooit".

Onze kinnen vallen een centimeter of dertig grondwaards, onze blikken spreken boekdelen (vooral tegen haar muffe kruis).
"Ja, ik waai ze wel es uit hé"corrigeert ze snel, lichtjes geschrokken van onze reactie, "en als ze écht vuil zijn was ik ze natuurlijk wel es, maar nooit meer dan 2 keer per jaar"

Ik weet niet hoe ú hierover denkt?
Maar tenzij je favoriete parfum pakweg 'Roodbaars op retour', of 'Vurte Garnaal' heet, lijkt het me toch geen opkikker voor je lijfgeur.
Volgens mij staat haar jeans gewoon stijf als ze hem uittrekt.

Een stijve garnaal, in de hoek van je kamer, zo voor het slapengaan.
hmtja
Misschien heeft het wel iets?

Karma's a bitch

Karma. Ik geloof er wel sterk in. Loontje, z'n boontje en de hele reutemeteut.
Vroeg of laat krijgt het je wel te pakken...
Deze week twee posts waarin ik lichtelijks iemand anders te zeik zet, en toegeven, ergens op een andere blog heb ik anoniem iemand een Frolic toegeworpen.
Wat eigenlijk niet zo lief was, dat van die Frolic.
Maar hey, het ging om een bloggende hond dus zo'n vreselijke daad was nu ook weer niet...

Maar dan kwam Karma om het hoekje...
en hop mijn dochter ziet eruit alsof ze een namiddag 'creatief met kokend water' achter de rug heeft.
Hoor ik daar te lande een collectieve 'ocharma da schaapke' opstijgen?
So it should be!

(het is netelroos en ziet er eigenlijk erger uit dan het is - maar niettemin heel vervelend)

Do the Yes!

..omdat het maandag is...

skip to 1:18 voor instant actie.
A classic :)

Waarom wederom?

De advertentie-foto (wederom op kapaza) voor een ongetwijfeld fantastische onthaalmoeder.

Ok ok, we weten allemaal dat het hier om een nogal rooie fruitpap gaat en hey..we kunnen niet allemaal communicatiespecialisten zijn, juist?
Maar...
Tenzij je crèche 'Mike Tyson daycare' heet, zie ik geen nut om dergelijke foto's te gebruiken...
Ik denk niet dat het een meerwaarde levert, neen.

Het zegt eerder 'hij liep keihard tegen mijn vuist aan',
dan 'we leren uw kindje zijn eerste pasjes zetten'

Of meer 'ik help z'n tandjes er wel uitkomen, voorgoed.', in plaats van 'bij pijnlijke eerste tandjes, zorgen we voor wat verzachting van de pijn'

zoekterm: onthaalmoeke

Waarom?

(aan uw linkerkant) Gezien op kapaza tijdens mijn zoektocht achter een kast...
Wat wil dit heerschap bewijzen?
2 kasten voor de prijs van één?
Koop deze kast en je krijgt een lekker lijf als dat van mij?
Ik ben een exhibitionist met drempelvrees (note the boxers)?

En oja, en als ú door uw huis grasduint met een digitaal fototoestel in de aanslag, om uw te verkopen goederen te fotograferen, doet u dat dan ook niet liefst halfnaakt?

één woord komt slechts bij me op...
Waarom?

En als kers op de taart vermeldt de advertentie.."kom een kijkje nemen "
*driewerf ril & sidder *

Maar voor al die kooplustigen die dit gewoonweg een schone kast vinden - dewelke maakt u zelf maar uit - trefwoorden waren Antieke + kleerkast :)

Knip

Mijn dochter heeft haar, amper die naam waardig.
Het draagt meer het midden tussen helmgras en spinnerag...meestal zacht, maar soms ook niet, en vooral met een sterke mind of its own.
Het begon zo weer een beetje alle kanten uit te wijzen, en door de ongelijke verdeling lijkt het nog het best te omschrijven als 'drie klodders krullen'.
Tijd voor de schaar dus.

Bij nader inzien bij dit weer niet zo'n goed idee.
Terwijl ik met de kniptang akelig dicht bij haar oorlelletjes zit te manoeuvreren, beweegt zij met haar hoofd constant heen en weer - geïntrigeerd door het geknip achter haar rug.
Ik zie zo al een bloederig oorlelletje op de hagelwitte* badkamervloer..het zweet breekt me spontaan uit.
De froufrou is aan de beurt en hop daar springt het tafereel van een doorprikte oogbol me al voor de geest. Zeiknat van het zweet ben ik reeds.

Ik kan toch moeilijk met drie klodders krullen naar een kapper gaan?
10 euro, ofzo, per kapbeurt...da's ongeveer 1 euro per afgeknipt stukje helmgras?
Er zit niet veel anders op dan nog maar wat voort te zweetknippen...

* in m'n dromen

Speeltjes - adendum

oh my god - ik was nog maar net bekomen van slutty Barbie, of ik struikelde vandaag alweer over een bedenkelijk uitziend stukje speelgoed.
Heerst er een soort van malaise in de speelgoedsector waar wij niet vanaf weten?
Is het budget voor testpanels hopeloos naar de vaantjes?
Zit er een zieke geest bij het merchandisingteam van Nicklodeon?
Wat? Zeg het mij!

Nuja, die Dora vond ik sowieso maar een vreemde meid..maar Spongebob?! How could you!

smelt-smolt-gesmolten

't is verdorie zo warm dat m'n inspiratie ervan gaat uitdrogen.
En niet dat ik heelder dagen op m'n luie derière zit hé.
Er waren kraambezoeken, plankenvloerwerken, barbecues, etentjes...
Er waren zelfs heuse Dijkfeesten in Kallo..mét Paul Severs. How exciting is that??
En dan was er nog de ontploffende band van een camion hier daarnet in't straat...

Echt, mijn leven is gewoon een aaneenschakeling van opwindende momenten!
En toch komt het nu even niet tot mij...
Geen wonder dat ik ween!

Speeltjes

Mattel zwiert ergens dit jaar nog deze Barbie, on your left, op de markt.
Hm, ik vind mezelf niet bepaald een benepen moraalriddertje,
maar ik ga toch nog even bij de 'little people' van Fisher Price blijven...

there's only so much 'kinky' a toybox can handle, nee?

Werchter (deel 3) aka 'Waag de sprong'

Een kind op de wereld persen is geen sinicure.
Anatomisch lijkt het meer op een wrede grap, zo'n groot hoofd en zo'n klein..enfin..u snapt hem wel.
Na de bevalling krijg je nog een paar tips mee om alles wat terug op z'n plek te krijgen en hup..met vers jong wordt u al uit het ziekenhuis gebonjourd.

Alles leek goed te komen, mijn lijf voelde stilletjesaan weer als het oude aan...
tot vorig jaar in Werchter.
The Chemical Brothers kwamen op, en het tweede nummer dat ze in de set gooiden was 'Galvanize'.
Ik word wild en waag een sprong in de lucht samen met duizenden anderen.
Duizenden anderen die 8 maanden eerder waarschijnlijk geen kind op de wereld hadden geperst, want rondom mij zie ik enkel maar blije gezichten.
Mijn gezicht is er eerder eentje van totale verbijstering.

In een flashback zie ik de kinesiste van het ziekenhuis voor me staan: "En niet vergeten die bodembekkenspierkes te trainen hé".
Hey, met een versgeperst kind in de armen is de strakheid van mijn Va-jayjay wel de laatste van mijn zorgen...

Terwijl ik met schaamrood op de wangen naar de toiletten van Werchter strompel, vloek ik binnensmonds "had ik maar geluisterd".
Ik zie al een leven met incontinentieluiers voor me, grotemensenpampers die van mijn kont een onoverzienbare vlakte maken.
Eenmaal op de wc stel ik vast dat het allemaal wel meevalt, de kluts water die m'n lichaam verliet bij m'n fameuze sprong, blijken uiteindelijk slechts een aantal druppels.

Maar zijt maar zeker dat ik het voorbije jaar getraind heb!
Denkbeeldige noten werden vakkundig gekraakt tijdens het werk, de afwas, voor het slapengaan...you name it, i was at it!
De proef op de som namen we al bij Justice in de AB, maar dit weekend ging ik er voluit voor..
Moest er olympisch goud bestaan voor een afgetrainde foef, je zou mijn naam zien prijken op de website van het IOC!

Werchter (deel 2)

Dit was ongeveer de 24ste keer dat ik TW bezocht.
Maar nog iedere keer kriebelt het als we de eerste dag de parking oprijden.
De geur van verzuurd bier, slappe frieten en okseltranen waaien je al van ver toe..het geluid van de basdrum ook.
Eén groot dik feest, tot de avond valt en dan neemt de melancholie het over van de lichte bier-buzz. Een festival bij zonsondergang, the magic hour ...
Veel gemengde gevoelens ook altijd, the rise and fall van het Torhoutse luik, het levenswerk van mijn moeder vetrappeld door de Big bucks van Clearchannel.
Maar ook het samenhorigheidsgevoel dat kan heersen tussen 60.000 man als de muziek er pal opzit.
En dan het finale vuurwerk. Gisteren gehoord net toen we de auto voor onze deur parkeerden, perfect timing.
Alle dagen festival!

Werchter (deel 1)

-Mooiste optreden bij zonsondergang: Sigur Rós
-Optreden met de hoogste gespannen verwachtingen die maar gedeeltelijk werden ingelost: The Verve
-Optreden met de grootste nerd-factor: Hot Chip
-Optreden met aangenaam verrassings-effekt: Kings of Leon
-Altijd fantastisch optreden: Radiohead
-Optreden in herhaling: Justice
-Optreden met hoge 'waar is de funk gebleven'-gehalte, maar toch nog gered door talent: Beck
-Oerdegelijk optreden van Belgium's favourites: dEUS

Dus met stip op 1: Sigur Rós

In de cateorie 'Had ik maar ..gezien':
Grinderman, Roisin Murphy, the Gossip en nog een paar andere. Maar hey, er is maar zoveel dat een mens kan absorberen op 3 dagen.
Ik ben geen spons hé

foto © Cutting Edge

Microdialect

..een ander woord vind ik niet om zinnen als daar zijn
"wezer, ik doe eerst een smörvi plörvi. kijk jij ondertussen naar de Stiennatie?", te verklaren.
U bent de weg al kwijt?
Geen nood, hier volgt een korte introductie tot het microdialect.

Dialecten kennen we allemaal; van het voor de hand liggende West-vlaams tot de gezongen taal 'Limburg', het spraakgebrek also-known-as Antwaaarps en de 2 neutraalste van den hoop Oost-Vlaams & Vlaams-Brabants.
Over onze Waalse-broeders weet ik spraaksgewijs niet zoveel te vertellen maar er zullen ongetwijfeld ook wel verbasteringen voorkomen waardoor je, als pakweg Luikenaar in Charleroi domweg een grof gesneden probeert te bestellen, en even later 2 pistolets en 3 oude korsten naar je hoofd krijgt geworpen. Ik zeg maar iets.

Tot zover de grove opsplitsing.
Regionaal duiken ook wel wat verschillen op - in Bruhhe ga je naar "tsh'oole" in Kortijk volg je onderwijs in "tskoole".
In Gent gebruik je een fake en zo-nat-mogelijk-gerolde franse 'R', terwijl je in het Waasland de engelse verbastering 'den' (als in 'then'?) te pas en te onpas, in je woordenschat laat glippen (als in "Ik gon den nor 't school). Aja en doe in Gent ook nog maar een 'wurrr' achter iedere zin (let op die R!)
Maar hey, het verschil is nog altijd kleiner dan pakweg Mandarijns en Klingon

Dan gebeurt het onvermijdelijke, je start je eigen gezin/gaat samenwonen.
Je trekt je terug in jullie zorgvuldig opgebouwde cocoon en gradueel, doch bijna onopgemerkt treedt er een lichte vorm van taalverbastering op.
Niemand in de buurt om je verbeteren, je sociaal leven kwam namelijk ongemerkt op een lager pitje te staan door de verbouwingen, de baby die zijn intrede doet, de nieuwe hond die jullie lekker saampjes gaan kopen.
Oergezellig, en dé kweekvijver voor microdialect.
Met een halvelings woord verstaan jullie mekaar en de nog luttele resterende volledige woorden worden verbasterd zodat jullie private universum definitief afgebakend wordt.
Codetaal voor geliefden zo u wil.

Een kleine selectie:
Ons huis wordt bevolkt door éWezers, die vaak 'Ort' zeggen als een soort roep voor aandacht. Poeproepen, en rakket-bal zijn een paar van onze hobby's. In onze tuin lopen onze 'vrienden van de natuur' terwijl we onze dochter liefkozende toespreken met "Stieniemieniemuis, Stienattie-spinazie, Sjozianneke, Josefien-Charlotje en finaal 'you little demon baby".
"Smietjebiefstikip" is dan weer dé zin als je maag even overhoop dreigt te geraken...

Kortom, Ik verwacht dat er een soort collectieve groepstherapie aan te pas zal komen willen we ooit weer in de maatschappij geïntegreerd raken...

Het leven zoals het is: Olifant.

Voor vadertjesdag werd er hier ten huize getrakteerd met een gezinsabonnement voor de Zoo. Het kleinood viel maandag eindelijk in de bus, dus vandaag gingen Stien & ik op pad.

Eerst even een kleine noot aan de mensen van De Lijn: U vond het blijkbaar niet nodig om in metro-station 'Astrid' op een frankske te kijken, als ik zie hoe kwistig er weer met de marmer is omgesprongen. Maar een roltrappeke kon er niet meer af?
Gelukkig was er opeenvolgens, een man van 80, een jonge afrikaan en een meisje van 17 die me op, en af, uw blinkende trappen hielpen, anders stond ik daar nóg wortel te schieten op uw perron. Bij deze een welgemeende 'dank u' aan alle helpende handen.

Back to business. Het is klaarblijkelijk het einde van het schooljaar en dat was te merken in de zoo. Veel klassen op schoolreis. Maar meestal was het er vrij rustig vertoeven. Mooi, proper park, stralend weer & een picknickje..meer moet een mens niet hebben om een dag te beleven die niet meer kapot te krijgen is, right?

Enter mevrouw Cathy B. uit Wilrijk. "Cathy wie?" hoor ik u luidop vragen..
Awel, toen ik rustig terugwandelde van de zoo naar het metrostation, werd ik staande gehouden door vrouwe Cathy.
Dan nog met het vriendelijke verzoek of ikzelf, of iemand anders die ik kende, geen zin had om wat kilo's te verliezen en me opnieuw energiek en fit te voelen.
Terwijl ik verbouwereerd naar haar halfslachtige uitleg luisterde, duwde ze me een verfomfaaid naamkaartje uit heur klamme pollen toe.

Beste Vrouwe Cathy,
Uzelf weegt, zo schat ik ruwweg na onze eerste encounter, een 15 kilo minder dan ik.
Uw energy-levels noch uw shakra leken me nochthans van dien aard om spontaan jaloers op te worden. Die vijftien kilo kwijtraken om zo een beetje meer op u te lijken, lijkt me er dan ook 15 teveel.
Get a job.
En indien u geen job vindt, werk dan tenminste aan uw communicatie skills.
Want laten we wel wezen, dit lichaam van mij is belange niet meer de strakke kathedraal die ze ooit was, maar toch wil ik graag geloven dat ik bijlange nog geen olifant ben.
Dus ja, ik voelde me lichtelijks beledigd door uw voorstel.
Ik stel voor dat ook ú een abonnement op de zoo neemt, en es in het echt gaat zien hoe een olifant er nu juist uitziet.
Daarna spreken we af voor een stukje taart en een koffietje, en zal u schoorvoetend toch wel moeten toegeven dat ik bijlange niet lijk op onze langslurfige vrienden.
En terwijl ik u vermaak met de grappige kant van mijn persoonlijkheid, zal u ook merken dat er aan mijn energieniveau's niets ontbreekt. Echt een win-win situatie (ik ga er namelijk van uit dat u mijn koffie betaalt - ik ben slechts een huismoeder, u een succesvolle diëtiste)
Is that a deal?

Groetjes,
T.

Leven te koop

...just when you thought you had seen it all.
Ian Usher, een kerel die in Australië woont, kreeg na zijn scheiding genoeg van zijn leven en besloot het over een andere boeg te gooien.
Daarom zet hij zijn huidige leven te koop op ebay.
Z'n huis, inboedel, auto, moto, jetski zijn in de prijs inbegrepen.
Je krijgt 2 weken proefperiode op zijn huidige werk.
Zijn vrienden nemen je op in hun 'inner circle'...
Het enige hij meeneemt op het einde van de bieding is zijn portefeuille en zijn paspoort...

Het bod staat momenteel op 300.000 Australische dollars.
http://www.alife4sale.com/
http://cgi.ebay.com.au/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=250255442325

Hm..hoeveel zouden mijn maten waard zijn?
Ok, toegegeven, die wormen in de badkamer zijn wel een minpunt in mijn lifestyle, maar toch...

ice ice baby

Nu de dagen zo lang zijn denk ik vaak terug aan Ijsland.
s'Zomers gaat de zon er praktisch niet onder (crappy gsm-foto hiernaast is genomen om 1u s'nachts). Toen we pas terug waren dachten we heel even aan emigreren.
Maar toen vonden we ons huis hier in Kallo, en dat kwam ongeveer op hetzelfde neer.
niet?

icky icky poo

Een GFT container vlak onder je keukenraam zetten blijkt dus geen zo'n fantastisch idee. We kregen fruitvliegen en masse. De snoodaards.
We kregen ze weg, maar ze besloten dan maar binnenshuis andere oorden op te zoeken. De badkamer, beetje donker, beetje vochtig..hey moest ik een barensklare fruitvlieg zijn, ik zou het ook wel weten.

Terwijl ik gezellig op de badkamertroon zat, viel mijn oog op wat gewriemel in de hoek van de kamer. Ik voel lichtjes wat maagsap mijn mond binnensijpelen van het onsmakelijke tafereel.
Larfjes, veel larfjes (zie stadium 3 & 4 van't prentje) kruipen over onze badkamervloer.
Vetzakkerij in het kwadraat.
Maar eind goed, al goed: "Bio-Kill" - Vettige critters: 1 - 0 :)

Week(end)-dieren

Gisteren vertrokken we onder een flauw waterzonnetje richting Doel. Bedoeling was het veer richting Lillo te nemen. Tijdens het wachten op de aanlegsteiger nog de oma van één van de Speelbrugkindertjes leren kennen, it's a small world afterall..en hop daar was de meer dan ruime veerboot al.
Hoop en al waren we met 5 mensen, de boot kan zeker tien keer zoveel volk huizen alsook fietsen kunnen weggestald worden, dus plek te over.
De boot draait de Schelde op en nu weet ik weer waarom ik geen cruise-person ben, of ooit zal worden. Dat weeë gevoel die je zo stilletjesaan bekruipt terwijl je over het dek zwalpt (in heels dan nog wel, trut dat ik ben) ..blèh.
Gelukkig is de oversteek kort en kon ik me in de verte al op de aanlegsteiger van Lillo focussen.
Terwijl we stroomopwaarts varen, kijken we rechts in de enorme waterkrater die het Deurganckdok moet voorstellen, en kun we pas inschatten hoe nietig Doel wel is tegenover al dat artificieel watergeweld.

De boot wiebelt en bonkt tegen de steiger en gezwind gaan we aan wal. Ahoy sailor!
Terwijl m'n benen nogwat natrillen moet ik al een steiger op die zich toch ettelijke meters over de Schelde strekt.
Doorheen het metalen rooster onder mijn voeten zie ik het klutsende grijze water.
Vooruitkijken blijkt dus de boodschap, en vooral proberen met m'n hielen uit die pokkeroosters te blijven.

Lillo is klein, nog een veertigtal inwoners wonen er officiëel, maar supergezellig.
We kuieren wat rond maar merken helaas plots dat het veer binnen een halfuur weer het water overgaat, de volgende boot is pas over anderhalf uur...te lang voor een hongerige peutermaag.
Nog even duiken we in onze portemonnee op zoek naar een noodoplossing maar ik zie op geen enkele restaurantdeur de winnende lettercombinatie V-I-S-A hangen, dus besluiten we maar terug de steiger-from-hell op te lopen.

Geen minuut te vroeg zo bleek want een stevig onweer stak al de kop op.
De boot wiebelde nog harder dan in het heengaan en als toemaatje worden we bij aankomst in Doel nog es zeiknat geregend.
Geentje werd er doodgeregend, als in een oud kinderwijsje, dus onze ménagio kon voltallig & kletsnat terug de auto in.
Zeker voor herhaling vatbaar, maar dan langer en minder nat.

De volledige uurregeling voor de gratis veerdienst vind u hier

Beste Boonen T. ,

mag ik onderstaand filmpje aanraden?

Groeten uit Kallo,
xx T.

(Warning: explicit content)

Rock'n'roll high school

Vandaag was Stina's eerste schooldag.
Ja niet echt natuurlijk, zolang ze die mini-sluitspier van haar niet onder controle krijgt, blijft ze nog wel even thuis. Maar ze mocht al even binnenwippen, en wij mochten mee.
De nieuwe gebouwen worden onder de locals al 'de villa' genoemd en damn, a villa it is!
Míjn kleutertijd bracht ik door in seventies lokaaltjes onder het strenge lodderoog van Zuster Koska. Ze leek zo weggerend uit het Oostblok en was speciaal naar het stille Ichtegem afgezakt om mij angst in te boezemen. En het lukte haar ook nog, die dekselse Koska!

Maar anyway, fast forward naar 30 jaar later & 120km verder, en zo gezegd zo gedaan stonden wij vanmiddag dus in 'de villa'. We gingen binnen in het klasje en als bij wonder loste onze mini-mens op in de menigte van plakkerige mondjes en besmeurde vingers, terwijl wij wat uitleg kregen over de do's & don'ts.
De tijden van een cécémel op vrijdag zijn dus blijkbaar forever gone, voor de kleuters geldt een strikte 'no chocolate' policy. Maar voor de rest zijn ze er wel op vooruit gegaan.
Een leeshoek, zandtafel, schilderhoek, kleurhoek, indoor glijbaantjes...en dat allemaal gloednieuw zonder dat ook nog maar één peuter de kans kreeg zijn venijnige bijters in de pasgeschilderde MDF te zetten. Nice.
Rond het gebouw is de obligate speelplaats, een stuk 'leestuin', klimtoestellen, zandbakken, een speelweide en overal groen (de school ligt naast het gemeentelijk park). Iiieel Nice.

En dan ..oo horror..de bel gaat als het tijd is voor het 'drie-uurtje'.
Alle snotaapjes vliegen de gang in, op zoek naar hun rugzak voor wat lekkers.
Onze mini-me, volledig ingeburgerd, deelt mee in de pret.
Ik zie haar krullewieten nog net tussen de kapstokjes verdwijnen.
Drie opengekieperde boterhammen liggen aan haar voeten terwijl ze dolenthousiast staat te zwaaien met het knalroze rugzakje van een argeloze prooi.
In haar ogen is de kapstok een soort voedselgrabbelton, eat what you can get.

Ik reanimeer de boterhammen zo goed mogelijk, kwestie van geen tranen op te wekken bij een vierjarige die straks geen vlees meer tussen zijn bookes vindt, de knalroze rugzak hangt ondertussen over mijn schouder.
Opeens staat een blond meisje vlak voor me, ze wijst me beschuldigend aan.
"DIEF!", roept ze net niet, waarschijnlijk om dat het woord nog niet tot heur vocabulair behoort. Ik vraag haar of het ook haar boterhammen zijn die (gelukkig) ondertussen niet meer op de grond liggen. "Nee", zegt ze beteuterd terwijl ze de rugzak uit m'n pollen gritst.
Ik plaats het brooddoosje dan maar ergens op de kapstok, terwijl ik mijn beste "so sorry - bad parenting" blik opzet.

Iets in mij zegt me dat ik van die blik beter mijn standaard gezichtsuitdrukking maak, ergens midden volgend jaar...

BBBD

..ofte de bé-bé-blind-date.
Nu Stina haar dagen moet vullen met lil'old moi, leek het me wel een goed idee om haar wat te laten socialising met ander klein grut. Kwestie van haar geen volledige sociale paria te laten worden.
Jeweetwel, het soort dat gans Kallo bij elkaar zou kunnen schreeuwen bij de eerste schooldag, en mij zo het statuut opzadelen van complete weirdo bij 'Das Bund crew'.
Mijn jarenlange, zorgvuldig opgebouwde, imago (so not) naar de vaantjes laten helpen door een driejarige, de gedachte alleen al bezorgt mijn lijf schaamrood op de vreemdste plekken.
(of vindt u dat rode derde oog in het midden van mijn voorhoofd best wel 'charmant'?)

Onze wekelijkse uitstappen naar de Speelbrug zijn een goed begin, maar vandaag gingen we een stapje verder met de BBBD.
Om tien uur stipt waren ze er, Roosje (19 maand) en de mama die zo vriendelijk was voorgenoemde op de wereld te zetten.
Terwijl Stina haar date inzette met een portietje 'als ik je heel lang aankijk ga je vast mijn speelgoed niet durven aanraken', vloog Roosje er meteen in.
Waarop Stien heur gehypnotiseer maar rap voor bekeken hield en meedeelde in de pret.

En terwijl mamaRoos en ik het op een viswijverij van jewelste zetten, amuseerde het kleine volk zich kostelijk. Er werden nét geen tutten geruild aan het einde van de match.
Wel werd een traan weggepinkt bij Stina toen de deur definitief dichtging en Roosje uit het zichtveld verdween, een geslaagde eerste date zou ik durven zeggen.

Expansie

Drie weken is ze nu, en goh, eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het niet het meest schoon, doorvoed kattinneke is. But bitch got attitude man!!!
Dus binnen een klein maandje komt ze hier onze hood onveilig maken.
Laat het potty-trainen voor katten een aanvang nemen!
Tof is ook wel dat ze de kleindochter is van Mathilde, tha puss not the princess, achterkleindochter van Libelia, tha puss not the stubru-presentatrice, achterachterkleindochter van Flea, tha puss not the bassplayer..enzoverder enzoverder..
We hebben het hier over 14 jaar kattenfamilies, véél inteelt, veel haarballen en bergen Whiskas.

Zie ik u daar fronsen?
Ah dan heb ik u vast nog niet verteld van die eene keer dat El madre en ik tot de ontstellende vaststelling kwamen dat we 12 katten de onze mochten noemen.
Het laatste duo dat erbij kwam, respectievelijk 13 & 14, heetten Marcel & Rita - een symbool voor het gebrek aan fantasie dat we op den duur hadden om de kleine mormels een naam te geven. We stonden ze af voor adoptie.
Ah Jaaaah, want veertien katten, dàt was pas echt te veel!
Go figure.

Turbo zal de nieuwe overigens heten.
Ik denk dat ik een nieuwe namesource aangeboord heb...aiai
*gniffel*

Hoogtepunten (luie versie)

...in beeld, omdat het regent en het maandag is, en ik geen zin heb om te typen.
Van links naar rechts: de nieuwe auto (eindelijk), Stieniemuis aan Plage Saint-Anne en eindelijk de rooie haarkleur krijgen die ik al een hele tijd zocht. Now that's what i call an excellent week! :-)

OsteoSpermum

...binnenkort op onze vensterbanken.
Voor de niet kenners; Neen, het beftreft hier geen perverse kinesist-met-extra-diploma die vieze dingen komt doen met onze vensterbank.
Nowp, het betreft wel degelijk de bloem hier links afgebeeld.
Want oja gans Kallo stond in rep en roer voor de jaarlijkse bloemenmarkt.
Een stuk of zes bloemenkramen, veel verenigingen (jaja ook mijn zusters van De Bond waren er) en een schepen die een toespraak hield al waren er duizenden toehoorders met veel geduld.
Maar de zon scheen, we waren in voortreffelijk gezelschap en de sfeer was vree chill daar in ons gemeentelijk parkje...
En ik kreeg Spermum er bovenop! (sorry, ik blijf grinniken bij de naam van dit schoon bloemeke)

Dolletjes

De speelbrug is een ontmoetingsplaats voor mini-me's van 0 tot 3.
Het is geen crèche, en ook geen indoor-speeltuin.
Het is ook geen kleuterklas maar kan zeker dienen als voorbereiding op.
D'r is koffie, toffe madammen met (klein)kindertjes en een vreed los sfeertje in een tof Antwerps herenhuis.
Voorlopig nog uniek in Vlaanderen maar echt het promoten waard, vandaar...
Stina & ikzelf vonden het alvast dolletjes

Mosselmeeting

Het leek ons een goed idee om lid te worden van "Den Bond", toch wat kortingen en babysitters betreft.
En hopla daar viel reeds de eerste uitnodiging in de bus voor een heuse vrouwenavond.
Om wat volk te leren kennen in Kallo leek het mij best wel een goed idee om er naartoe af te zakken..kwestie van volgend jaar aan die schoolpoort niet volledig in het ijle te moeten staren, en hier en daar een keer een knikske te kunnen uitdelen op t'straat azo...
Zo gezegd zo gedaan...
Toen ik er aankwam waren er al wat dames die beleefd knikten terwijl het geroezemoes opsteeg - mijn rol als curiosum van de avond was me al meteen duidelijk.
Ik probeerde zo goed mogelijk te smalltalken, wat geen sinecure bleek met mijn doofheid-op-het-linkeroor en de Waase tongval die de madammen hanteerden, maar hey ik hield de spirit erin en dacht "het komt wel los als de stripper op het toneel verschijnt"...het is uiteindelijk toch een ladies-night, right?
Maar haha neen, dat is dan buiten "Den Bond" gerekend!
Het hoogtepunt van de avond bestond erin zelf een pizza-baguette samen te stellen - the excitement! - ik opteerde toch maar voor een Marlborootje op de stoep terwijl ik de teleurstelling van de afwezige stripper wegblies in rookkringetjes.
Terug onder het TL-licht van het ontmoetingscentrum was het onderwerp ondertussen op Clouseau, Gunter Levi, relatine & ergens een flard Wittekerke gesukkeld.
Ik liet m'n glas nog maar eens bijkappen om de ondraaglijke leegte die zich genesteld had achter mijn oogkassen enigzins draaglijk te maken.

Toen iemand me vroeg hoeveel kinderen ik had, en ik lichtjes aangeschoten antwoordde met "Eén" keken ze me aan met een blik van.."you're not worthy".
Mijn geboortekanaal (of eigenlijk dat van mijn kinderen? hoe zit dat eigenlijk?) moet blijkbaar nog een keer of 2 misbruikt worden eer ik mezelf een die-hard Bonder kan noemen.
Ik at dan maar in stilte de pizza-baguette op die iemand anders voor me had geprepareerd..

Maar ah, het was heus niet allemaal kommer & kwel, hier en daar was er ook een flard leuk gesprek, en iedereen was attent enzo..en hey, mijn verwachtingen waren niet zo hoog gespannen, maar ik had het misschien iets creatiever verwacht.
Das bund, Gans Geil. Nou ja niet echt dus...

Mélo-cake

3 dagen en evenveel nachten was ze op vakantie bij oma & opa.
't was een fijn weekendje onder ons tweetjes.
Maar als die deur openzwaait en ik in die kwaaie bruingroene kijkers zie...
Awel ik word soms nog even soft als die ene nacht in november anderhalf jaar geleden.

M'n hand es door haar krullewietjes,
snot aan mijn kleren
aardepollen tegen m'n gezicht geplakt
een scéne in het bos omdat ze écht niet in de netels mocht spelen...
'k zou het voor geen geld willen missen.

Belgische horror

Stina komt pas vandaag terug dus gisterenavond leek ons een perfect moment om nog een cinemake mee te pikken, en zo ons 'solo-weekendje' in schoonheid (en in de koelte) af te sluiten.
Op naar Linkeroever, de film, niet de locatie.
Ik wist wel dat het zowat de horrorthriller kant op zou gaan, dus ik was er klaar voor om op ieder moment uit mijn stoel recht te veren van het verschiet maar helaas...
Het begin van de film was nogal lang uitgesponnen en het leek niet echt duidelijk wat nu de inslag was.
Ik vermoedde even een streep 'Ringu' - de verdoemde waterput waar een appartementsblok is over gebouwd.
Dan ging het een beetje richting 'Rosemary's baby' uit - het isolement & het appartement als stille helpende hand van all things evil.
En tenslotte kregen we nog een brok 'the Fly' - althans dat moesten we monkellachend besluiten toen er opeens grillig zwart haar uit de knie van de hoofdrolspeelster begon te groeien.
Vooral de portietjes gore naar het einde toe verprutste het zowat het thrillergehalte - de etterende knie met voorvernoemde haargroei, Mathias Schoenaerts die er op het einde uitziet als roadkill, goh..echt warm kregen we het er niet echt van.
Een paar ongeloofwaardige plotwendingen later verlieten we dan ook zowat beteuterd de zaal.

Wel kudos voor Schoenaerts' acteerprestaties, hij bleek een goeie slechterik neer te zetten en het gewaxte bovenlijf mocht er ook wezen.
De fotografie van de film was ook uitstekend & ook het thema van de wedergeboorte was wel een boeiend uitgangspunt maar kon helaas het eindresultaat niet redden.

We rondden de avond af met fijn gezelschap in de Bato Batu, en op weg naar de auto werden we nog es geconfronteerd met échte Belgische Horror...
Blijkbaar worden assisenuitspraken geafficheerd, en zo zagen we de veroordeling van Hans Van Temsche hangen.
Van Temsche, 20 jaar, moordenaar van Oulematou & Luna, Levenslange opsluiting.
Awel, daar gaat mijn haar nog es van rechtstaan se...

We are your friends!

Vorig jaar op de valreep SoulwaXmas gemist door een last-minute hernia..en zo ook de franse jongens van Justice. Gisteren ondernamen we een nieuwe poging.
Vrienden deden ons 2 kaartjes cadeau and off we were...
In een verschroeiende & uitverkochte Ancienne Belgique zochten we een plekske en hop daar schoof het gordijn al open terwijl ik nog wat nipte aan een fris pintje.

Justice is natuurlijk terminaal hip, maar ook wel terecht, 't was een vet feestje van begin tot eind.
Remember "Rollin' & Scratchin'" van Daft Punk?
Awel er was veel van dat, afgewisseld met 'zee French touch', snedige viooltjes die voor wat verzachtende omstandigheden zorgden.
Een chill moment met een a-capella achtige versie van D.A.N.C.E, en dan in rechte lijn naar het einde toe.
'We are your friends, you'll never be alone again!!! so come on!!!' 1500 kelen schreeuwden mee
Een mens zou er kippevel van gekregen hebben, ware het niet dat het op dat moment om en bij de 40 graden was in de AB.
Het zweet rolde spontaan m'n bilspleet binnen, iedere keer ik op en neer sprong
De Klaxons & Soulwax werden nog even in de mix gegooid, 41° and counting...
Op het einde was er nog een nummer dat misschien teveel naar Vitalic neigde maar dat is ook niet echt een slechte zaak natuurlijk.
Ik dacht nog een introoke van iets van Rage against the machine te ontwaren, maar het kan ook aan het feit liggen dat ik zwaar aan't dehydrateren was.
Uitgedroogd, mijn voeten kapot gesprongen*, maar zeeer tevreden verlieten we de AB voor nog een Brussels terraske --- een idee dat ongeveer drie miljoen Brusselaars ook in hun kop hadden gekregen...

Aja en diene ene van Justice kan mij krijgen!!! Mee z'n leren frakske aan. DIIIIERTJEUH!


*Als de vorm van uw schoen afgedrukt staat in uw voet, dan doet dat dus zeer.

I love Australia

Donderdag ging het van Kallo naar Diksmuide en daarna naar Brussel.
Not very Kyoto maar het was het wel waard.
Na een alweer een communie was het 's avonds namelijk tijd voor Nick Cave. NICK CAVE!!!
Man man man, het was fantastisch...
Een wall of sound geleid door een kruising tussen een geschifte zieleherder en een begenadigd verteller. Van Dig, Lazarus Dig naar Red Right Hand en terug.
De nieuwe CD ken ik nog niet zo goed maar Cave is een uitstekende schrijver, zodat het concert op geen enkel moment verveelde.
Foute priesters, zogende kinderen, stoffige dorpen, meisjes met warme boezems, moordende gekken,...you name it en het passeert de revue.
Het was bezwerend, ontroerend, rockend en zoveel meer.
Het tot in de nok gevulde Vorst Nationaal was volledig mee, Nick Cave bedankte door tweemaal terug te komen.
Een prachtig 'into my arms' als kers op de taart.
Om de man zelf eens te gaan quoten:
" He's a ghost, he's a god,
he's a man, he's a guru"

Exciting

Ha! Morgen heb ik een date met deze meneer hier links afgebeeld.
Samen met nog een paar duizend andere mensen maar hey...
Het gaat warm en bezwerend worden, kvoel het.
Veel onze lieve heer arbeid gewenst
Tot zondag!

Hello Téé Téé Ooooo

Ik had nog 2 oude (8 maand) win-for-life's hangen aan het prikbord. Elk met het recordbedrag van 5 euri.
Dat was onze back-up voor het geval we in extreme armoede belandden.
Vandaag stapte ik gezwind er mee de gazettewinkel binnen, wees gerust, de armoede is er nog niet maar het gebrek aan nicotine was er wel, en blijkt dat die dingen niet meer geldig zijn?!?

Jaja, ze gaan weer ferm gelachen hebben daar bij Lotto.
Gelijk die keer dat het een halfjaar duurde eer ik hun reclamespot doorhad..
"Hello Téé Téé O"
Echt maaanden heb ik mijn schoon hoofd daar op zitten breken...Hallo Téé Téé O.
Terwijl het natuurlijk gewoon L - O - T - T - O was
Je zou het mij op het eerste zo niet toegeven, maar ik ben toch ook niet altijd van de snuggerste ze...

Oh Shizz

Ik leer veel bij in mijn nieuwe bestaan en al. Zo heb ik tegenwoordig een hof.
En die moet onderhouden worden.
Ik heb reeds één van mijn buxussen een bijna-dood-ervaring bezorgd door hem té vroeg te snoeien en dan een beetje in de zon te laten bakken.
Maar ik dacht..hé laten we wat wieden..how hard can it be.
En maar snokken aan al wat groen was.
Tot ik raad vroeg aan de opper-groene-vinger uit mijn naaste omgeving, ttz El madre.
Die krokussen waar ik een maand geleden nog semi-verliefd naar had zitten staren?
Hm, won't be seeing any of them next year.

Pff, gras-look-a-likes zijn het, de keine duvels!
Toegegeven, de moment zelf vond ik het al verdacht dat het 'vermeende gras' onderaan een bolletje hangen hadden.
Maar ik leer bij hé!