Smelly Cat

Nog 13 dagen te gaan, en dan verschijnen hier 12 volwassenen & 3 kinderen op mijn drempel om gevoederd, gelaafd en vermaakt te worden.
Yep, u leest het goed, ik wou dit jaar met kerst eens mezelf kastijden door de jaarlijkse festiviteiten op míjn nek te halen.
Stress dus, en voorbereidingen die dienen getroffen te worden, en geplan.
En merken dat je duizend-en-één dingen tekort komt om al die hongerige monden op hun wenken te bedienen...maar enfin tot dusver leek het alsof we alles onder controle hadden.

Tot maandag. Na een weekendje weg renden onze 2 feline viervoeters ons maandag, dolgedraaid van blijdschap, toe. De jongste bedelt onmiddellijk om eten, terwijl onze bijna-seniore kater zich op z'n vertrouwde plek nestelt, boven op 1 van de monitors.

Vijf minuten later uit mijn Epoes plots een welgemeende 'iiiieuw', gevolgd door nogwat 'jakkes', en ook dacht ik hier en daar een 'godverdomme' te kunnen ontwaren.
Aan de achterkant van de kater druipt er iets naar beneden en de kater zelf lijkt er zich totaal niet van bewust te zijn.
En het stinkt, verschrikkelijk.
De veearts in mijn kruipt terstond naar de oppervlakte en jodelt 'LAP! Prostaatkanker'.

Vandaag retourtje dierenarts en wat blijkt, ik citeer:
'Door stress kunnen katten anaal vocht verliezen, is niet abnormaal en kan geen kwaad'

"Hey welkom op deze gezellige kerstavond! Wat zegt u? Er hangt iets aan de vloer? Ohohohohahaha sla er vooral geen acht op, onze kater verliest wat anaal vocht *proest het uit* Glaasje wijn? Dim summeke?"

Ik houd zijn sterre angstvallig in de gaten & een o.b. in de aanslag.
1 druppel en hij miauwt een paar octaven hoger.
Stress dus.