Kerstsentiment

Ieder jaar tijdens het kerstfeestje overvalt het me weer. Ik zie mijn familie eigenlijk wel graag, en ik hoop dan ook vurig dat 'ons' kerstfeestje nooit wegvalt.
Ik hoef mijn familie niet zonodig wekelijks te zien, maar het is fijn vertoeven onder volk die je van kindsbeen af al kent.
Tantes die jou nog in je blote flikker hebben weten rondlopen, een nicht her en der wiens barbie je misschien nog hebt gemolesteerd, het voelt allemaal lekker vertrouwd aan.
Giet daar nog een glas of vier Schuimwijn bovenop en een mens zijn gemoed zou zowaar volschieten. Een beetje melig misschien, maar ach, ik hef nu niet bepaald om de haverklap polonaises aan om dat oergezellige gevoel aan te wakkeren, dus het kan wel één dagje per jaar vind ik.

Dus maandagavond was het weer zeer ontspannend en fijn vertoeven daar in Handzame. Jammer alleen dat Stina het begrip 'mama heeft een kater' nog niet snapte op 25 december maar daar wordt aan gewerkt.

Zalige kerstbollen ied'reen!

Schuldgevoel

Als ik het met mijn mama op een winkelen zet, kom ik altijd met veel minder dan ik eigenlijk wou, thuis.
Zij is mijn papegaaitje. Vanboven op m'n schouder zit ze, en ze herhaalt haar mantra met veel geduld de ganse dag door; 'Mo bietje, heb je dat wel nodig, leg dat eens terug'.

Zondag kreeg ik nog een laat verjaardagsfeestje en bijbehorende cadeautjes.
Met als gevolg dat er als sinds zondag een flinke duit in mijn portemonnee zit te jeuken.
Al de ganse week zit ik diep na te denken over wat ik met de cent zal aanvangen, en nu viel gisteren mijn linkeroog op m'n afgedragen mobieltje.
De batterij is nooit je dat geweest, en het zilveren uiterlijk begint er ook hier en daar al duchtig vanaf te brokkelen. Echt een sloore van een GSM dus.
Maar destijds veel voor betaald en ik wou m'n lot niet ontlopen dus ik gebruik m'n GSM al trouw meer dan 4 jaar. Dat is ongeveer 100 jaar in mensenjaren. Of 400 in hondenjaren... een eeuwigheid kortom.
Met een kersvers doel voor ogen, zwier ik gezwind het internet op en stoot op een schoon zwart gsmpje. Met camera/video/MP3 speler, veel geheugen, veel batterij..veel vanalles en vooral veel meer dan m'n huidige kleinood.

En plots was ze daar in m'n hoofd, het papegaaitje.
'Bietje toh, en je hebt nog maar een huis gekocht. Dat gaat niet kunnen blijven duren hé. How zeg, en dan nog zo'n duur model terwijl dat ze tegenwoordig GSM's bijna gratis weggeven'.
Alleejong, een lange-afstands-papegaaitje.
Wonderlijke telepathie was er aan te pas gekomen om mij te verhoeden van mijn hoogtechnologische aankoop. Schuldgevoel, mij aangepraat door het denkbeeldige papegaaitje, maakte zich meester van mij en de nieuwe GSM werd niet de mijne.

Dus nu ben ik online op zoek naar een deftige tweedehands vriezer om m'n verjaardagscent in te investeren. Zie, want vriezers, dat vinden papegaaitjes vast wél een goed idee.
(ik hoor althans geen stemmetjes). vingers kruisen.

Shop & get rich trying

-Playskool ballenbaan (jaja ook reclames sijpelen wel eens door in mijn cranium) in de winkel 30 euro, bij een vriendelijke madam uit Zwijndrecht tweedehands voor 10 euro. (via kapaza.be)

-Bij a.puur.a dan nog helemaal uit de bol kunnen gaan met een cadeaubon van mijn allerliefste,
een zwarte bamboeladder/handdoekenrek en een mega wasmand gerecycleerd uit camion-autobanden waren het resultaat.

Shoppen terwijl je het gevoel hebt dat je geld aan het sparen bent, i love it!!

E-Tveertig

Gespot op 24uur tijd
4 accidenten
1 in zwijnaarde (gisterenmorgen)
1 aan de afrit Expo (gisterenmorgen)
1 in de andere rijrichting in Drongen (gisterenavond)
1 in de andere rijrichting in Nevele (vanmorgen)
Ik ga blij zijn als ik niet zoveel kilometers meer moet afleggen.
Want een basisdosis kansberekening geeft me het gevoel dat het vroeg of laat mijnen toer zal zijn.

Op naar het Waasland! (deel 2)

Zaterdag hadden we een bezoek aan het kerstmarktje in Kallo op de agenda staan, mega-socialising in onze nieuwe 'hood' inbegrepen, maar het weer besliste er anders over.
Na eventjes als 2 kletsnatte halve garen op de markt rondgedoold te hebben besloten we maar es naar de 'Gekke Haan' af te zakken.
Een theatercafé met boudoirachtige allures in Kallo, komt dat tegen.
(er zijn zelfs wc-regels in het West-Vlaams, mwoeha!)
De eigenaar, een geboren en getogen Kalloot, vertelde ons over de hoogdagen van Kallo, een dorp van 800 jaar oud. 140 café's waren er ooit in het dorp, een carnavalsfeest om u tegen te zeggen en de komst van de haven die voor veel werkgelegenheid zorgde.
Onteigeningen van polderlandschap, het fort 'de perel' die tegen de vlakte ging, dat was de keerzijde van de waaslandhaven.
Het goeie nieuws is dat havenbedrijven de dag van vandaag ook verplicht zijn in de heraanleg van een groene gordel rondom het dorp, zodat het resterende natuurbestand kan behouden blijven.

Op zondag trokken we dan naar een polderdorp die het minder goed getroffen heeft; Doel.
We rijden door Kallo over de Kallosluis, met aan onze rechterkant een impressionant zicht op de Antwerpse haven (zie foto).
Dan maken we een grote ommetoer rond het felbesproken Deurganckdok om zo tot in Doel te geraken.
Met de fiets raak je er, via de schelde, denk ik wel sneller.

Op het eerste zicht was er geen kat te bespeuren. Overal staan de, soms prachtige, huizen leeg, vaak geteisterd door vandalen. Overal waar je binnenkijkt zie je leegte, precies of het dorp is in allerijl geëavacueerd. Behalve 2 café's en 1 electrozaak is er geen enkele winkel meer open.
Maar schijn bedriegt, een hoop Doelenaars zijn gebleven en kregen ondertussen de steun van heel wat krakers, om het dorp op die manier leefbaar te houden. Bij sommige huizen zie je theelichtjes staan, of kleine briefjes zijn op de voordeur geprikt, hier en daar een 'poten af, dit huis is bewoond'-affiche.
De sfeer doet wat ongemakkelijk aan, het dorp is redelijk leeg, maar toch voel je je bekeken.
Ik voel ook een lichte gêne omdat je precies een ramptoerist bent... Daartegenover staat natuurlijk ook dat zolang Doel volk over de vloer krijgt, het dorp aandacht krijgt voor zijn zaak.meer info over Doel, zijn toekomst en wat er nu te beleven valt op www.doel2020.org

Vanuit Doel besloten we om via Kieldrecht stilletjesaan huiswaarts af te zakken.
Kieldrecht bleek verbazend groot & levendig, met prachtige natuur rondom. Na een hapje in een lokaal eethuisje ging het verder via het pittoreske Meerdonk, om dan via Vrasene terug de expressweg op te rijden naar Gent.
Zoveel volk dat er hier woont, 't is weer eventjes aanpassen als we uitkijken naar een parkeerplekje voor de deur.
Maar anyway, volgende week vrijdag krijgen we de sleutel van ons nieuw huis en we hebben d'r alletwee vree veel goesting in!

Op naar het Waasland! (deel 1)

Volgende week vrijdag hebben we de sleutel van ons nieuwe huis in Kallo. Reden genoeg vond mijn lief om er es een weekendje op uit te trekken in 'onze' nieuwe streek.
We kwamen terecht bij 'de Euverbraeke', een bed & breakfast in Melsele, op 5 minuten van onze nieve voordeur.
De Euverbraeke is een 'actieve boerderij', concreet betekent dit dat er nog effectief 'geboerd' wordt...in het geval van de Euverbraeke betreft het vooral veeteelt. (Je hebt namelijk ook hoevetoerisme op boerderijen die er geen meer zijn, zoals de boerderij die we vorig jaar in Geraardsbergen bezochten).
Angelique & Maarten waren onze gastvrouw,- en heer maar vrijdagavond was het de mama van Maarten die ons welkom heette.
Normaal is het Angelique die zich bezighoudt met de B&B, Maarten is hoefsmit.
We leerden vanalles over het vee die hier gehouden werd. Koeien van het ras 'limousins'..en 't mag gezegd tzijn wel vree schone beesten. Roste krollekes en een lieve snoet.
Blijkbaar ook nogal uitzonderlijk is dat deze koeien kunnen kalveren zonder hulp van buitenaf.
Zeg dus nooit zomaar koe tegen een koe!

We kregen de sleutel van de suitekamer, mooi ingericht met art-nouveau achtige meubeltjes van weleer, een gezellig reisbedje stond opgesteld voor Stina en er lagen chocolaatjes op de hoofdkussens klaar. sweet!
De avond was redelijk kort, maar we genoten van ons mini-picknickje..frietjes uit Kallo, terwijl Stientje al aan het ronken was.
De volgende ochtend stond een uitgebreid ontbijt ons op te wachten en hadden we ook wat de tijd om te tetteren met Angelique & Maarten.

We leerden dat de B&B nog niet zo heel lang open is, de vloer van gepolierde beton is (mooi!), dat beveren de grootste gemeente van Vlaanderen is, dat Kallo in grondgebied eigenlijk groter is dan Beveren, dat Beveren door de aanwezigheid van de haven één van de rijkste gemeentes van Vlaanderen is, dat het Vlaams behang stemmen probeert te ronselen bij de mensen die schrik hebben van de haven, dat de sekscatalogus Pabo geen voet aan wal krijgt in Amerika (don't ask), dat onze nieuwe overbuur in Kallo Stanny Veraart heet..en dat de mensen in't Waasland nog tijd maken voor 'e klaptje'. Idéal pour une femme de poisson comme moi!

Met Stina even de stallen ingeweest naar het trekpaard & de pony (Frederik dacht dat het een ezel was..daar gaat ons credibility in het landbouwwezen) gaan kijken, de koetjes een bezoek brengen (lees: met veel te dure schoenen in de koeiemest), nog wat gespeeld met de hond op het erf, een wandelingetje om eten op te pikken, en een babbel met de Sint van dienst..kortom tegen dat het middag was, was een tukje meer dan welkom.

In de vooravond was het tijd om Stientje bij bomma & bompa te gaan afzetten zodat wij nog eens een 'solo-avondje' konden hebben.
Bij onze terugkomst s'avonds vonden we voor onze slaapkamerdeur een stuk Callebaut-chocolade dat Frederik eerder die ochtend bij het ontbijt had willen meesnoepen (maar glad vergeten was met al dat getetter), als dat niet lief is.
Deze ochtend zijn we dan onder een stralende hemel, en een strak polderwindje, verder het waasland ingedoken, na afscheid te hebben genomen van de Euverbraeke.
Moesten we niet zo belachelijk dicht gaan wonen, we zouden er nog gaan! Een aanrader!

Excellent air guitar!!

"Smoooooke on the waaaater...tuutuutuuu tutututuuuuu"

Hiep Hiep!

Ik word vandaag 32.
En ik vind het nog steeds enorm louterend om
mezelf van tijd tot tijd volledig aan te stellen (zie foto).
Deugd dat da doet!
En een goed perspectief op de dingen dat je daarvan krijgt. Schitterend.
Op de foto, 'naked ninja', domein Puyenbroek en het resultaat van een picknick met teveel wijn.

Flikken!

Ik zette gisteren mijn patatjes op het vuur toen plots de bel gaat.
2 Bonkige kerels in 't plat Gents, "ja madammeke, we zijn wulder van de Genste recherche, mogen we u een paar vragen stellen".
Ik zag mezelf al helemaal in de rol van behulpzame getuige in een onoplosbare zaak en liet de mannen binnen.
Of ik weet had dat één van de bewoonsters in het appartement naast ons huis, zichzelf prostitueerde.
Ik wist zelfs amper over wie het ging. Ik somde op wie ik zowat kende van zien..'den arriverdeci' (matig alcohol en drugsverbruik en een barslechte muziekkeuze, 'de junk' (hondeneigenaar, zwaar verslaafd en gelukkig enkel agressief bij verkeerde bollen, is verhuisd denk ik), 'de mountainbiker' (vorig jaar verhuisd, drinkebroer van de arriverdeci), 'de alleenstaande madam' (rasiste die de turk die onder haar woont, haat), 'den turk' (die af en toe uit z'n raam hangt)..
Maar dus geen prostitué.
De mannen hun bedremmelde gezicht fleurde op toen ik aanbood Frederik erbij te halen daar mijn informatie tekortschoot.
Frederik kwam van boven en man man man..ik heb nog nooit iemand zo lijkbleek zien trekken in het aanschijns van 'de arm der wet'. Moeha..
Hem was echter wel al een dame opgevallen die wel eens van lichtere zede kon zijn, maar zeker was hij het ook niet. Exit Recherche.
Toen ik vroeg waarom hij zo bleek werd, kwam er een hele uitleg waaruit ik vooral heb onthouden...(onder dwang moeten schrappen)

i don't like the lain - chinese pikkedieven!

Over het hoe en waarom van take-away maaltijden wil het hier nu even niet hebben.
Feit was dat ik gisteren op zoek was naar orientaals voedsel, en met m'n paraplu in aanslag vatte ik m'n tocht aan.
Pat Thai is gesloten op maandag dus vervolgde ik m'n weg richting ledebergplein alwaar den thai ginder ook gesloten bleek.
Mijn laatste toevluchtsoord, de 'wok en rolls' bleek gelukkig wel open.
Een chineesje gaat er ook altijd wel in op maandag.
De man noteerde mijn bestelling, ik betaalde waarop hij als snel te kennen gaf het nederlands niet zo machtig te zijn...Ik kreeg een klantenkaart als ik dacht dat hij vroeg 'heeft u als onze kalender gekregen'. (met het nieuwe jaar in aantocht leek een kalender me een uitstekend kado voor deze nieuwe klant!). Maar ok toegegeven, ik ben dan ook redelijk pottedoof dus hij krijgt the benefit of the doubt.
Anyway, toen ik 5 minuten later m'n weg vervolgde met een zakje lekkers in m'n hand voelde ik een eerste druppel in m'n nek priemen. Hop en daar boorde er zich nog eentje door mijn coiffure.
Mijn paraplu! Ik taste mijn lijf af en algauw drong het tot me door..ik was 'm vergeten bij de chinees.
De bliksems in de verte deden het ergste vermoeden dus ik stap gezwind terug naar de chinees mijn verloren goed gaan oppikken.
Het tafeltje waaraan ik nog geen 2 minuten geleden zat en waar ik wat had zitten graaien in een stapel kranten, is nu klinisch proper, 2 stapeltjes papier.
De man is verdwenen, z'n vrouw die daarnet in de keuken stond ook...
Plots duikt mevrouw op, en ik doe lacherig mijn verhaal over vergeetachtigheid en vraag waar m'n plu naartoe is.
Zij schud met haar hoofd, en houd haar handen open en naar de hemel gericht, hét internationale gebaar om te kennen te geven dat je er geen kl*ten van verstaat.
Daarop probeer ik een paraplu uit te beelden en wijs veelvuldig naar de hemel maar zij blijft van neen knikken.
Ik zeg nogmaals "Allez..hier lag hij!" maar zij lacht enkel meewarig.
komt dat tegen. Den thai zou dat dus nòòit doen hé vint.
Nog één geluk, ik raakte op tijd thuis eer de hel boven Gent uitbrak (hagel!)

Kieszak (westvlaams)

Met Frederik's nakende zelfstandigheid in mind, ging ik deze ochtend nog wat googlen.
Ooit, in het verre jaar 2000, kreeg ik in Leuven namelijk een paar uur 3D-lessen achter de kiezen van ene zekere Antoine.
Naar eigen zeggen was de man dé invoerder voor 3DsMax voor België, en had hij ook al meegewerkt aan talrijke 3D-films/projecten.
Dus ik dacht, interessant voor mijn soon-to-be selfemployed lief...

Zijn naam ingepleurd in Google, en wat kreeg ik als voornaamste resultaat?
Deze redelijk aangrijpende krantenkoppen:
"Sarah (34) is slachtoffer van serieverkrachter die toeslaat via datingsites "
via het volk
en ook nog:
"Zwaardere straf voor sadistische serieverkrachter"
via het laatste nieuws

Wat is de kans dat het niet om 'mijnen Antoine' gaat?
Vrij klein, gezien de leeftijd & woonplaats van het uitschot, sorry, de dader, waarover hierboven sprake.
Awel daar gaat nu mijn haar van recht staan...vettig manneke.

Het wijf in mij..

Het is officieel, en ik wil hier echt niemand voor het hoofd stoten die het wél leest, maar Flair is echt een vod.
Ik koop het nooit, en vorige week liet ik me toch vangen.

Het zit namelijk zo;
Met een kindje van toch al zo'n flinke negen kilo rondzeulen, heeft mij tot volgende praktische maatregelen bewogen:
1)Hakjes kunnen nog wel maar 'not-as-we-know-them'. En met mijn enkels zijn sneakers soms echt wel de wijzere optie als ik met Stina op m'n arm een toerke wil/moet doen.
2)Mezelf schminken is voor onbepaalde tijd van het ochtendschedule geschrapt wegens geen tijd meer. Ik zou ook het roken s'ochtends kunnen laten en mij in plaats daarvan opmaken.
Maar ik ben verslaafd, dus ik moét roken (buiten overigens)
3)ook al ben ik nog zo mooi opgetut als ik wil, de laatste tijd hangt er overal wel een plukje kwijl, wat verspeekselde betterfood, of een opgedroogde snottebel van Stina aan mijn kleren.
Voor haar ben ik een gigantische wandelene serviet.
4) Ergens vermeld in puntje 2, ik rook buiten, ook als het regent. Dus soms loop ik rond met een 'coup frizée' waar menige afro een puntje kan aan zuigen
..en ik kan nog zo wel een tijdje doorgaan.
Dus mijn 'vrouw zijn' staat al wel es op een laag pitje tegenwoordig..En dan ben je gevoelig voor die vod, de Flair dus.
Met voor & na foto's, tips over hoe het allemaal wél moet.
Melige interviews en recepten die ik met de beste wil van de wereld niet in mekaar kan flansen...
YukYukYuk, nooit meer. Ik zweer het!

Hoe moet dan verder met haar 'vrouw zijn' hoor ik u luidop denken?
Dat krikte ik zaterdag op, met een lingeriesetje van deze madam
(een vroeg verjaardags/kerst/nieuwjaarskadootje van mama), een kappersbezoekje, een veel te dure oogcrème en een nieuw parfumke...nè.
Flair zou het zo gewild hebben!!

aantal opofferingen - 2

Gisterenochtend een groene kool gered van een madam die naast mij stond aan het groenselkraam op de markt.
Haar kool ging vallen en zij maakte geen enkele aanstalte om haar groene trots van een gewisse dood (of toch tenminste een lelijke deuk) te redden dus superTabi sprong to the rescue.
Ik bekocht het met mijn nagelriem die venijnig op een groentekrat terechtkwam.
Terwijl ik ostentatief met mijn geheven middenvinger, die ondertussen tamelijks bloederig was, naar die madam sta te zwaaien zegt zij kurkdroog..
'Da's jammer voor u maar kekannekik daar ook niets aan doen é'
Ze had mij minstens een bondeltje peterselie kado kunnen doen. de trut.

s'namiddags, terwijl ik pannekoeken sta te bakken als een volleerd thuisblijfwijf, komt één van mijn bezoeksters mij wat vergezellen in de keuken.
Nu is mijn keukenkunnen niet van dien aard dat ik én kan tetteren én kan koken blijkt nog maar eens. Vergeet multitasking.
En hup daar ging de andere middenvinger, tegen de gloedhete pan.
Ik hoorde het net niet sisselen. Vint'oh.
Gelukkig waren zijn wél dankbaar voor mijn opoffering.

Wij doen Gabriel Rios verhongeren...

..niet echt natuurlijk maar alles wordt duidelijk aan het eind van ons relaas.
Met de buikgrieperige toestanden van vrijdag besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en de hulp van Frederik's ouders in te roepen om voor Stina te zorgen.
Frederik had al overgegeven en ik was ook niet 'in den haak' dus zo gezegd zo gedaan..
En plots hadden we een zee van tijd en herwonnen vrijheid (die natuurlijk in het niets verbleekt tov de liefde voor stien maar toch..twas eens tof) en besloten we nogmaals een poging te wagen om te reserveren in 'The house of Elliot'. Iets wat ons 2 maal tevoor niet was gelukt.
Het restaurant heeft maar plaats voor plusminus 40 couverts, is midden in Gent op een boogscheut van het Gravensteen gelegen, en de gevel verraadt al een gezellig origineel restaurant..dus tijdig reserveren is echt wel aangewezen.

Tegen zondag waren we aan de beterhand en dus ging ons geplande etentje lekker door.
Het interieur is kitchy jaren 20, heel cosy en in ieder hoekje en kantje valt er wel een aardigheid te bespeuren. Het bestek, zilver en oud, is van divers pluimage alsmede de tafelversiering.
Op tafel kwamen volgende gerechten: Bij mij de gebakken lottefilet met zongedroogde tomaten en basilicum, groene asperges en gebakken chorizo, bij Frederik de hertekalffilet met veenbesjes een potje prei. Heel lekker alleen had ik bij mijn lotte liever aardappeltjes of pasta gezien in plaats van aardappelpuree. Net iets te zwaar in verhouding tot het zuiders aandoende gerecht.
Frederik sloot af met een stuk chocoladetaart, ik ging voor vanille-ijs met huisgemaakte advokaat en speculoos.

Toen we eenmaal terug vooraan aan de bar stonden om af te rekenen, schonk de flamboyante maar uitermate vriendelijke gastheer ons nog een degustiefje uit..net genoeg om de redelijk royale rekening te verzachten. Hij vertelde er ook nog bij dat Gabriel Rios had willen komen dineren deze avond, maar helaas de zaak zat vol. Even dacht ik een lichte haat in zijn ogen te bespeuren omdat wij Gabby zijn plek hadden afgesnoept, maar toen we plechtig beloofden, dat àls we hem op de weg naar huis tegenkwamen met een zakske friet in z'n schone pollen we hem gingen doorsturen, klaarde hij op en voegde er goedlachs aan toe..'Jamorja da's goe, de mensen moeten een beetje ep ulder honger blijve zitte...'
Playing hard to get in het restaurantwezen...zietdataf.
En gabby..hopelijk waren het goei frieten. Sorry.

..ik zie de bui al hangen

Frederik is al terug in Gent met darm & maagklachten.
Ikzelf heb het gevoel dat ik in een frigo zit te werken en af en toe wil m'n lunch (schone naam voor bokes met kaas) er precies terug uit.
Stina had al een beetje diarree in het begin van de week.
't is weer weekend, wedden dat we weer (buik)griep krijgen?

Onee Onee, weer een snee!

Wat begon als een rustige avond met Stina en ikzelf veranderde in een waar bloedbad.
Terwijl ik rustig met mama aan de telefoon hang zie ik opeens Stina haar hoofd onzacht kennis maken met de hoek van de tv-kast.
Dan heb je zo die ene nano-seconde waarin heel veel gebeurt, maar de tijd toch even lijkt stil te staan...
-Stina ademt diep in om het op een huilen van jewelste te zetten
- ik kijk hoe ze gaat rechtzitten en probeer de schade in te schatten
- mama zegt 'oeie aie' door de telefoon..

En vanaf dan gaat alles in stroomversnelling...
Bloed gulpt uit haar hoofdje, het huilen is scherp en welgemeend, ik neem vlug afscheid aan de telefoon en koers naar de keuken met bloedbaby in m'n armen.
Deppen met een veel te grote pluk watten levert een met bloedbesmeurde kaak op, dus er komt als snel een washandje met water aan te pas, steriel gaas, betadine, toch nog es watten, steristrips, gewone plakkers..u hoort het al..een ware paniekaanval kreeg ik bijna.

De keuken slaagt er ondertussen in om herschept te worden in een aflevering van ER, met mij, de paniekerende 'nurse' als hoofdrolspeelster, en Stina als mijn slachtoffer du jour.
Toen ik de situatie min of meer onder controle had, was het eigenlijk etenstijd voor Stina, maar moest ik niet naar 't spoed, of de dokter, met die put in haar hoofd?
In totaal koste het mij 4 telefoons, 3 naar mijn moeder en 1 naar de huisdokter, om weer enigzins mijn cool terug te vinden & de situatie wat juist in te schatten.

Ouderschap is echt soms een les in hulpeloosheid...Je wil het beste, maar shit is bound to happen

De feiten: hetzelfde oog als vorige keer werd geraakt. Maar ditmaal is het boven haar wenkbrauw.

Update. Nog 1 snee en ik schaf me volgend onding aan.
Toegegeven het ziet er idioot uit maar net zoals van die leibandjes voor kindjes, heeft iedere ouder hier al vast van gedroomd in onbewaakte momenten? Nie liegen é!

Happy birthday - deel II

Als je deze foto's bekijkt, dan zou je toch sterk gaan vermoeden dat Stina geen taarten lust?
Check de pruillip op de laatste foto.
Maar anyway, mejuffer kreeg dus maar liefst 3 feestjes, 5 taarten (eentje sneuvelde voor er een foto kon genomen worden) en veeeel kadootjes.
Onze volleerde partypeuter viel zondagavond dan ook als een blok in slaap.
'Drie feestjes?' hoor ik u luidop vragen
Chronisch plaatsgebrek in Gent en timingsproblemen is mijn antwoord...
Maar volgend jaar geen excuses..1 november 2008, iedereen aan tafel in Kallo, 1 taart!
Dat wordt easy...

En dan nog eentje voor mensen die van cijfertjes houden:
74cm lang en 9 kg licht, gisteren bij Kind & Gezin.

Halloween - the sequel - Benowd!

Met een lang weekend in het vooruitzicht planden we, tussen de feestjes door, een heuse halloweenfilmmarathon.
Met op woensdag 'Planet Terror' van Robert Rodriguez (zie ook 'From Dusk till Dawn'& 'Sin City').
Pure camp in de stijl van 'Braindead' maar dan sexier.
De liters snot/pus en bloed vloeien rijkelijk, Oneliners troef, en het verhaal benut alle clichés van het horrorgenre, maar toch blijft
het vooral lachen in plaats van huiveren.
Net zoals in 'DeathProof', de Grindhouse tegenhanger van Tarantino, winnen de sexy chica's op het einde...cool!

Het griezelgedeelte werd op donderdag en vrijdag echter meer dan opgevuld door '28 days later' (door Danny Boyle van 'Trainspotting'),
en zijn opvolger '28 weeks later'.
Door een outbreak van het rage-virus zijn mensen gemuteerd in kwaaie wezens, die iedereen de nek omwringen die nog niet aangetast is..waarop deze laatsten
ook besmet geraken. Exponentiële miserie. Tot iedereen uitsterft van de honger.
Het griezelige ligt hem vooral in het feit dat het soms in niets verschilt van genocides die je op tv ziet..met dat verschil
dat de slachtoffers op termijn (binnen de 20 sec..aikes!) terug alive & kicking en ook daders worden..
Plus de 'geïnfecteerden' zien er, behalve hun bloeddoorlopen ogen, niet heel erg anders uit dan u en ik...maar dan alleen veel kwader
Vint'toh..lang geleden da'k nog zo bang geweest ben.(de spannenste delen zag ik enkel door de col van mijn truitje).
En dan de openingsscene waarbij een jonge gast door een volledig verlaten Londen dwaalt, your worst nightmare..
Dus toen we dit weekend door de 6 kilometer lange Westerscheldetunnel reden, (tunnels! het broeinest bij uitstek voor de undead) awel, ik was er nie gerust op.
hm..het wordt weer een woelige nacht.
Volgende filmnight wordt 'Happy Feet' denk ik
(foto boven: Planet Terror, foto onder 28 days later (links) en 28 weeks later (rechts) )

Happy Birthday - deel I

Stina Rosie Van Gompel - 1 jaar oud & pas wakker

Happy Halloween

Bericht aan de kinderen van Ledeberg.
Indien jullie vanavond gaan 'trick-or-treaten' gelieve veelvuldig aan onze voordeur te hangen.
Vorig jaar kon ik helaas niet opendoen wegens veelvuldige en ongelooflijk pijnlijke weeën ergens in een arbeidskamer in het UZ van Gent.
Dus uit schuldgevoel en om het goed te maken met jullie hebben we nu veel te veel snoep gekocht..
dus alsjeblief, bel aan!


(echt maat, nog geenéén kind heeft gebeld..en sneukelgerief dat wij liggen hebben..bergen!)

Ondertussen maken wij ons klaar voor mienie's feestweekend!

blauwe-oge-weemoed

Hectische tijden voor Stina. Eerst was er de giga-buil in het midden van haar voorhoofd (zie vorige foto), opgelopen bij oma & opa -no hard feelings ;-) -. En maandag kwam er het telefoontje uit de creche dat ze een snee opgelopen had boven haar linkeroog..haar eerste 'gabbe'.

Er waren geen draadjes nodig, enkel van die plakstripjes. Tegen dinsdag zat haar oogje wat roder, het sneetje groeit wel netjes dicht dus hopelijk niet te veel litteken.
Deze tijd vorig jaar zat ze nog in de buik..geen gevaar. Toen was het een stuk makkelijker haar te beschermen tegen vanalles. Ik denk dat ik last krijg van de eerste-verjaardags-blues ofzo...
Wat wel tof is, ze zet al duchtig een paar pasjes (vooral als het 'doel' in zicht is..kweenieoecute!)...waarschijnlijk de reden waarom ze zo hard neerkwam op haar oog maandag, denk ik. The poor thing.

Hooba Hooba Hooba Hop Hop Hop

Stina & Jasja,
na (geslaagde, joepi!) pannekoeken, shrek, die hard en kaffieklets.

Niet veel soeps...

..hier, de laatste tijd. Razend druk op het werk. En dat, voor iemand die al hardop aan het aftellen is naar haar laatste werkdag, is best wel demotiverend soms.
Vanmorgen weer zo hop hop den E40 op...
En toen zag ik, ergens tussen Nevele & Aalter een zeer schone 180° regenboog ..en nog geen 5 minuten later stak ik de 'Miss Belgium Beauty Vipbus' voorbij.
Een mens zou van minder gaan glimlachen..een rijdend kiekekot, komt dat tegen.
En Peter is gevonden, hoef ik daar ook al mijn schoon hoofd niet meer over te breken se...
En toen hoorde ik nog Can't stop moving van Sonny J , en toen begon de zon pas echt goed te schijnen.
Dus soms valt het nog mee, van die weekdagen :)

Dominoweten

Antony & the johnsons - I am a bird now

Ook al was Peter deze CD meer dan beu gehoord, toch even het vermelden waard.
Wonderschoon en natuurlijk schromelijk te laat ontdekt, maar soit..beter laat dan nooit!
Maar ondanks de hartverwarmende liedjes wil ik het hier toch voornamelijk over de hoes hebben. De hoesfoto intrigeerde me, vooral de ziekenhuislamp en de vele bloemen...not your average slaapkamertafereel, en zo ging ik één en ander opzoeken.
De foto heet 'Candy Darling on her Deathbed' en is genomen door ene Peter Hujar. Candy Darling, de vrouw op het bed, bleek geboren als James Lawrence Slattery. Als gevolg van de hormonen die ze nam, om een vrouw te worden, kreeg ze leukemie en overleed hieraan op 29-jarige leeftijd.
In de loop van haar leven verscheen ze in een aantal films, waaronder een paar van Warhol. Bird, woman, antony heggarty, makes sense...
Ahja en had The Velvet Underground geen nummer die Candy Says heet?

Candy says Ive come to hate my body
And all that it requires in this world
Candy says Id like to know completely
What others so discreetly talk about

Candy says I hate the quiet places
That cause the smallest taste of what will be
Candy says I hate the big decisions
That cause endless revisions in my mind

Im gonna watch the blue birds fly over my shoulder
Im gonna watch them pass me by
Maybe when Im older
What do you think Id see
If I could walk away from me

Nobelprijswinnaar voor de Vrede 2035

sorry voor de mijnkindschoonkind-aanval *sigh*

PicnicPromo

Iedere middag is dit m'n lunchview. Op m'n eentje geniet ik van dit spectaculaire zicht. Allezja, spectaculair..eerder gewoon mooi. Maar toch enorm relaxerend voor zo een gemeentelijk park te zijn. En de gedachte dat ik niet over netwerken en harde schijven hoef te 'smalltalken' maakt dit plekje voor mij wel reuzebijzonder. Picnicken is een aanrader! Ook al is het misschien een beetje asociaal van mij :)

Zeg nooit zomaar 'vezelploate'..

...tegen plywood. Ook al ís het effectief vezelfplaat. Niet doen. 't Bestond al bij de Egyptenaren en wordt nog steeds gebruikt.
Eerst werd het nogal stiefmoederlijk behandeld 'in favor of' zijn massieve broertje, maar sinds het duo Charles & Ray Eames in 1946 de Molded Plywood Lounge chair op de wereld loslieten won het gebruik van plywood in meubelontwerp terrein.
Terecht ook, onder een proces van verlijmen en plooien onder hoge temperatuur kan plywood veel vormen aannemen, terwijl het zijn sterkte behoudt. Dat zie ik een gewone vezelplaat nog niet doen, ha!
Mooi Mooier mooist van ku-designs (de koffietafel), momoll (de speelkeuken), vitra (de olifant van eames), en plywoodoffice (de koffietafel/buro).

High on Cotoons

Cotoons, opium for babies.
Het kereltje waarop ze zuigt heet 'Moki', tja...met zo'n naam

Dork, not a Nerd, Ha!

Met een eigen blog, een mens zou beginnen twijfelen.
Was ik dan toch beter Myspace gegaan?
(klik de figuur om jezelf te testen..seute ;-)

Ik spring uit een vliegmachine...

Vriend van de mensheid - Eddy Wally - zong het menigmaal...Ik spring uit een vliegmachine, alleen maar om jou te zien. Bij deze.
Mocht u ooit uit het luchtruim tuimelen..zo zien we er binnenkort uit vanbovenaan gezien.
Oja..als u de dampkring binnenvalt, zoek voor het huis met de zwart/rode dakmozaïk *g*

Gelukkigste verjaardag!

Love you long time,
my hero :-)

Martelen tegen betaling

Om een lange voorhistorie kort te houden; drie tanden ineens werden er gevuld.
Na 2 dagen moest ik mezelf verdoven met brufens, of ik schreeuwde het uit van de pijn
De mottige high van pijnstillers voelde lekkerder dan het gevoel dat er iemand mijn kaak tot moes herleid had.
Na een antibioticakuur mocht ik deze morgen terug naar de tandarts om te zien hoe en wat.
Ik heb haar gesmeekt om voorlopig de tand niet te ontzenuwen, maar ze wou testen welke tand het nu juist geweest was die zijn kuren had laten zien...
Ik dacht dat ze gewoon effie met dat venijnige blazertje tussen m'n tanden ging winden maar nee hoor.
Eerste depte ze een wattestokje in iets stikstofsachtigs om het daarna tegen m'n tanden te pleuren.
Erna hoorde ik 'Krrtch krrtch', het geluid van een aansteker. Iets dat wordt verbrand en ..Hop tegen die tanden.
En op het einde van de rit windde ze toch nog in m'n mond met heur luchtdrukspuitje.
En dan vraagt ze kurkdroog..'Nog pijn?'
Ik denk dat ze haar hart echt op ontzenuwen gezet had deze morgen.
(eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat ik een kanjer van een dubbele kin van deze foto geknipt heb)

Red het milieu! Shop!

Als (nog redelijk) kersversche moeder heb ik natuurlijk het perfecte excuus om op zoek te gaan naar al wat tof is voor het kleintje.
En zo struikelt een mens al eens over sites die het gebruik van 2dehands speelgoed promoten, of sites waarin andere mammies en/of naaisters zich tegoed doen aan het recycleren van hippe oude stofjes. How cool is that? Recycleren & shoppen in 1 klap!
Ik had het al altijd gedacht van mezelf..dat ik zo milieubewust was en al ;)
Dus als je even de tijd hebt, check het uit..
http://www.tink-om-us-bern.nl
http://www.knotsknetter.nl/
http://www.kinchi.nl/

en nog bijna vergeten:
http://www.mimi-enco.be/
prachtig opgeknapte oude meubeltjes van een vriendelijke dame uit Asse

zoek en je zal vinden:

http://www.2dehands.be/speelgoed/
http://www.kapaza.be/Kinderen/Speelgoed_Fisher_Price/

Het Flair moment...

In Flair, dat ene damesblad dat ik nooit lees of het is dat het tegen me aanschurkt in de occasionele wachtkamer, zie je ze vaker staan..de voor & na sessie.
Hier wat verbouwfoto's, van ergens in 2004 en nu. Toch wel een beetje *trots*
Ik zie al uit naar ons nieuwe project, op een sadomasochistische manier that is...

Vaarwel 'Uzje'

Het zat er dus al aan te komen, maar nu is het écht zover.
Ons huis is verkocht!!

En ondanks het feit dat het héél toffe mensen zijn die het kochten,
en we er een goeie prijs voor gekregen hebben,
zal het toch nog wel even slikken worden.
Er zit namelijk nogal veel emotie in dat huisje...toen mama ziek werd, de afbraak & opbouw en alle problemen vandien, voor 't eerst samenwonen, de dood van Buerdo (onze gele kanarie), de geboorte van Stina...
Dus ik verwacht nog wel een traan bij het inpakken, zo ergens midden januari...

Heb ik iets van u aan misschien?

"Stina slaat en trekt de andere kindjes omver"
"Stina heeft een krabbel, één van haar 'slachtoffers' heeft zich verweerd"
dixit het heen-en-weer schriftje uit de crèche.
You gotta love this girl!