i don't like the lain - chinese pikkedieven!

Over het hoe en waarom van take-away maaltijden wil het hier nu even niet hebben.
Feit was dat ik gisteren op zoek was naar orientaals voedsel, en met m'n paraplu in aanslag vatte ik m'n tocht aan.
Pat Thai is gesloten op maandag dus vervolgde ik m'n weg richting ledebergplein alwaar den thai ginder ook gesloten bleek.
Mijn laatste toevluchtsoord, de 'wok en rolls' bleek gelukkig wel open.
Een chineesje gaat er ook altijd wel in op maandag.
De man noteerde mijn bestelling, ik betaalde waarop hij als snel te kennen gaf het nederlands niet zo machtig te zijn...Ik kreeg een klantenkaart als ik dacht dat hij vroeg 'heeft u als onze kalender gekregen'. (met het nieuwe jaar in aantocht leek een kalender me een uitstekend kado voor deze nieuwe klant!). Maar ok toegegeven, ik ben dan ook redelijk pottedoof dus hij krijgt the benefit of the doubt.
Anyway, toen ik 5 minuten later m'n weg vervolgde met een zakje lekkers in m'n hand voelde ik een eerste druppel in m'n nek priemen. Hop en daar boorde er zich nog eentje door mijn coiffure.
Mijn paraplu! Ik taste mijn lijf af en algauw drong het tot me door..ik was 'm vergeten bij de chinees.
De bliksems in de verte deden het ergste vermoeden dus ik stap gezwind terug naar de chinees mijn verloren goed gaan oppikken.
Het tafeltje waaraan ik nog geen 2 minuten geleden zat en waar ik wat had zitten graaien in een stapel kranten, is nu klinisch proper, 2 stapeltjes papier.
De man is verdwenen, z'n vrouw die daarnet in de keuken stond ook...
Plots duikt mevrouw op, en ik doe lacherig mijn verhaal over vergeetachtigheid en vraag waar m'n plu naartoe is.
Zij schud met haar hoofd, en houd haar handen open en naar de hemel gericht, hét internationale gebaar om te kennen te geven dat je er geen kl*ten van verstaat.
Daarop probeer ik een paraplu uit te beelden en wijs veelvuldig naar de hemel maar zij blijft van neen knikken.
Ik zeg nogmaals "Allez..hier lag hij!" maar zij lacht enkel meewarig.
komt dat tegen. Den thai zou dat dus nòòit doen hé vint.
Nog één geluk, ik raakte op tijd thuis eer de hel boven Gent uitbrak (hagel!)