Op naar het Waasland! (deel 1)

Volgende week vrijdag hebben we de sleutel van ons nieuwe huis in Kallo. Reden genoeg vond mijn lief om er es een weekendje op uit te trekken in 'onze' nieuwe streek.
We kwamen terecht bij 'de Euverbraeke', een bed & breakfast in Melsele, op 5 minuten van onze nieve voordeur.
De Euverbraeke is een 'actieve boerderij', concreet betekent dit dat er nog effectief 'geboerd' wordt...in het geval van de Euverbraeke betreft het vooral veeteelt. (Je hebt namelijk ook hoevetoerisme op boerderijen die er geen meer zijn, zoals de boerderij die we vorig jaar in Geraardsbergen bezochten).
Angelique & Maarten waren onze gastvrouw,- en heer maar vrijdagavond was het de mama van Maarten die ons welkom heette.
Normaal is het Angelique die zich bezighoudt met de B&B, Maarten is hoefsmit.
We leerden vanalles over het vee die hier gehouden werd. Koeien van het ras 'limousins'..en 't mag gezegd tzijn wel vree schone beesten. Roste krollekes en een lieve snoet.
Blijkbaar ook nogal uitzonderlijk is dat deze koeien kunnen kalveren zonder hulp van buitenaf.
Zeg dus nooit zomaar koe tegen een koe!

We kregen de sleutel van de suitekamer, mooi ingericht met art-nouveau achtige meubeltjes van weleer, een gezellig reisbedje stond opgesteld voor Stina en er lagen chocolaatjes op de hoofdkussens klaar. sweet!
De avond was redelijk kort, maar we genoten van ons mini-picknickje..frietjes uit Kallo, terwijl Stientje al aan het ronken was.
De volgende ochtend stond een uitgebreid ontbijt ons op te wachten en hadden we ook wat de tijd om te tetteren met Angelique & Maarten.

We leerden dat de B&B nog niet zo heel lang open is, de vloer van gepolierde beton is (mooi!), dat beveren de grootste gemeente van Vlaanderen is, dat Kallo in grondgebied eigenlijk groter is dan Beveren, dat Beveren door de aanwezigheid van de haven één van de rijkste gemeentes van Vlaanderen is, dat het Vlaams behang stemmen probeert te ronselen bij de mensen die schrik hebben van de haven, dat de sekscatalogus Pabo geen voet aan wal krijgt in Amerika (don't ask), dat onze nieuwe overbuur in Kallo Stanny Veraart heet..en dat de mensen in't Waasland nog tijd maken voor 'e klaptje'. Idéal pour une femme de poisson comme moi!

Met Stina even de stallen ingeweest naar het trekpaard & de pony (Frederik dacht dat het een ezel was..daar gaat ons credibility in het landbouwwezen) gaan kijken, de koetjes een bezoek brengen (lees: met veel te dure schoenen in de koeiemest), nog wat gespeeld met de hond op het erf, een wandelingetje om eten op te pikken, en een babbel met de Sint van dienst..kortom tegen dat het middag was, was een tukje meer dan welkom.

In de vooravond was het tijd om Stientje bij bomma & bompa te gaan afzetten zodat wij nog eens een 'solo-avondje' konden hebben.
Bij onze terugkomst s'avonds vonden we voor onze slaapkamerdeur een stuk Callebaut-chocolade dat Frederik eerder die ochtend bij het ontbijt had willen meesnoepen (maar glad vergeten was met al dat getetter), als dat niet lief is.
Deze ochtend zijn we dan onder een stralende hemel, en een strak polderwindje, verder het waasland ingedoken, na afscheid te hebben genomen van de Euverbraeke.
Moesten we niet zo belachelijk dicht gaan wonen, we zouden er nog gaan! Een aanrader!