Kieszak (westvlaams)

Met Frederik's nakende zelfstandigheid in mind, ging ik deze ochtend nog wat googlen.
Ooit, in het verre jaar 2000, kreeg ik in Leuven namelijk een paar uur 3D-lessen achter de kiezen van ene zekere Antoine.
Naar eigen zeggen was de man dé invoerder voor 3DsMax voor België, en had hij ook al meegewerkt aan talrijke 3D-films/projecten.
Dus ik dacht, interessant voor mijn soon-to-be selfemployed lief...

Zijn naam ingepleurd in Google, en wat kreeg ik als voornaamste resultaat?
Deze redelijk aangrijpende krantenkoppen:
"Sarah (34) is slachtoffer van serieverkrachter die toeslaat via datingsites "
via het volk
en ook nog:
"Zwaardere straf voor sadistische serieverkrachter"
via het laatste nieuws

Wat is de kans dat het niet om 'mijnen Antoine' gaat?
Vrij klein, gezien de leeftijd & woonplaats van het uitschot, sorry, de dader, waarover hierboven sprake.
Awel daar gaat nu mijn haar van recht staan...vettig manneke.

Het wijf in mij..

Het is officieel, en ik wil hier echt niemand voor het hoofd stoten die het wél leest, maar Flair is echt een vod.
Ik koop het nooit, en vorige week liet ik me toch vangen.

Het zit namelijk zo;
Met een kindje van toch al zo'n flinke negen kilo rondzeulen, heeft mij tot volgende praktische maatregelen bewogen:
1)Hakjes kunnen nog wel maar 'not-as-we-know-them'. En met mijn enkels zijn sneakers soms echt wel de wijzere optie als ik met Stina op m'n arm een toerke wil/moet doen.
2)Mezelf schminken is voor onbepaalde tijd van het ochtendschedule geschrapt wegens geen tijd meer. Ik zou ook het roken s'ochtends kunnen laten en mij in plaats daarvan opmaken.
Maar ik ben verslaafd, dus ik moét roken (buiten overigens)
3)ook al ben ik nog zo mooi opgetut als ik wil, de laatste tijd hangt er overal wel een plukje kwijl, wat verspeekselde betterfood, of een opgedroogde snottebel van Stina aan mijn kleren.
Voor haar ben ik een gigantische wandelene serviet.
4) Ergens vermeld in puntje 2, ik rook buiten, ook als het regent. Dus soms loop ik rond met een 'coup frizée' waar menige afro een puntje kan aan zuigen
..en ik kan nog zo wel een tijdje doorgaan.
Dus mijn 'vrouw zijn' staat al wel es op een laag pitje tegenwoordig..En dan ben je gevoelig voor die vod, de Flair dus.
Met voor & na foto's, tips over hoe het allemaal wél moet.
Melige interviews en recepten die ik met de beste wil van de wereld niet in mekaar kan flansen...
YukYukYuk, nooit meer. Ik zweer het!

Hoe moet dan verder met haar 'vrouw zijn' hoor ik u luidop denken?
Dat krikte ik zaterdag op, met een lingeriesetje van deze madam
(een vroeg verjaardags/kerst/nieuwjaarskadootje van mama), een kappersbezoekje, een veel te dure oogcrème en een nieuw parfumke...nè.
Flair zou het zo gewild hebben!!

aantal opofferingen - 2

Gisterenochtend een groene kool gered van een madam die naast mij stond aan het groenselkraam op de markt.
Haar kool ging vallen en zij maakte geen enkele aanstalte om haar groene trots van een gewisse dood (of toch tenminste een lelijke deuk) te redden dus superTabi sprong to the rescue.
Ik bekocht het met mijn nagelriem die venijnig op een groentekrat terechtkwam.
Terwijl ik ostentatief met mijn geheven middenvinger, die ondertussen tamelijks bloederig was, naar die madam sta te zwaaien zegt zij kurkdroog..
'Da's jammer voor u maar kekannekik daar ook niets aan doen é'
Ze had mij minstens een bondeltje peterselie kado kunnen doen. de trut.

s'namiddags, terwijl ik pannekoeken sta te bakken als een volleerd thuisblijfwijf, komt één van mijn bezoeksters mij wat vergezellen in de keuken.
Nu is mijn keukenkunnen niet van dien aard dat ik én kan tetteren én kan koken blijkt nog maar eens. Vergeet multitasking.
En hup daar ging de andere middenvinger, tegen de gloedhete pan.
Ik hoorde het net niet sisselen. Vint'oh.
Gelukkig waren zijn wél dankbaar voor mijn opoffering.

Wij doen Gabriel Rios verhongeren...

..niet echt natuurlijk maar alles wordt duidelijk aan het eind van ons relaas.
Met de buikgrieperige toestanden van vrijdag besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en de hulp van Frederik's ouders in te roepen om voor Stina te zorgen.
Frederik had al overgegeven en ik was ook niet 'in den haak' dus zo gezegd zo gedaan..
En plots hadden we een zee van tijd en herwonnen vrijheid (die natuurlijk in het niets verbleekt tov de liefde voor stien maar toch..twas eens tof) en besloten we nogmaals een poging te wagen om te reserveren in 'The house of Elliot'. Iets wat ons 2 maal tevoor niet was gelukt.
Het restaurant heeft maar plaats voor plusminus 40 couverts, is midden in Gent op een boogscheut van het Gravensteen gelegen, en de gevel verraadt al een gezellig origineel restaurant..dus tijdig reserveren is echt wel aangewezen.

Tegen zondag waren we aan de beterhand en dus ging ons geplande etentje lekker door.
Het interieur is kitchy jaren 20, heel cosy en in ieder hoekje en kantje valt er wel een aardigheid te bespeuren. Het bestek, zilver en oud, is van divers pluimage alsmede de tafelversiering.
Op tafel kwamen volgende gerechten: Bij mij de gebakken lottefilet met zongedroogde tomaten en basilicum, groene asperges en gebakken chorizo, bij Frederik de hertekalffilet met veenbesjes een potje prei. Heel lekker alleen had ik bij mijn lotte liever aardappeltjes of pasta gezien in plaats van aardappelpuree. Net iets te zwaar in verhouding tot het zuiders aandoende gerecht.
Frederik sloot af met een stuk chocoladetaart, ik ging voor vanille-ijs met huisgemaakte advokaat en speculoos.

Toen we eenmaal terug vooraan aan de bar stonden om af te rekenen, schonk de flamboyante maar uitermate vriendelijke gastheer ons nog een degustiefje uit..net genoeg om de redelijk royale rekening te verzachten. Hij vertelde er ook nog bij dat Gabriel Rios had willen komen dineren deze avond, maar helaas de zaak zat vol. Even dacht ik een lichte haat in zijn ogen te bespeuren omdat wij Gabby zijn plek hadden afgesnoept, maar toen we plechtig beloofden, dat àls we hem op de weg naar huis tegenkwamen met een zakske friet in z'n schone pollen we hem gingen doorsturen, klaarde hij op en voegde er goedlachs aan toe..'Jamorja da's goe, de mensen moeten een beetje ep ulder honger blijve zitte...'
Playing hard to get in het restaurantwezen...zietdataf.
En gabby..hopelijk waren het goei frieten. Sorry.

..ik zie de bui al hangen

Frederik is al terug in Gent met darm & maagklachten.
Ikzelf heb het gevoel dat ik in een frigo zit te werken en af en toe wil m'n lunch (schone naam voor bokes met kaas) er precies terug uit.
Stina had al een beetje diarree in het begin van de week.
't is weer weekend, wedden dat we weer (buik)griep krijgen?

Onee Onee, weer een snee!

Wat begon als een rustige avond met Stina en ikzelf veranderde in een waar bloedbad.
Terwijl ik rustig met mama aan de telefoon hang zie ik opeens Stina haar hoofd onzacht kennis maken met de hoek van de tv-kast.
Dan heb je zo die ene nano-seconde waarin heel veel gebeurt, maar de tijd toch even lijkt stil te staan...
-Stina ademt diep in om het op een huilen van jewelste te zetten
- ik kijk hoe ze gaat rechtzitten en probeer de schade in te schatten
- mama zegt 'oeie aie' door de telefoon..

En vanaf dan gaat alles in stroomversnelling...
Bloed gulpt uit haar hoofdje, het huilen is scherp en welgemeend, ik neem vlug afscheid aan de telefoon en koers naar de keuken met bloedbaby in m'n armen.
Deppen met een veel te grote pluk watten levert een met bloedbesmeurde kaak op, dus er komt als snel een washandje met water aan te pas, steriel gaas, betadine, toch nog es watten, steristrips, gewone plakkers..u hoort het al..een ware paniekaanval kreeg ik bijna.

De keuken slaagt er ondertussen in om herschept te worden in een aflevering van ER, met mij, de paniekerende 'nurse' als hoofdrolspeelster, en Stina als mijn slachtoffer du jour.
Toen ik de situatie min of meer onder controle had, was het eigenlijk etenstijd voor Stina, maar moest ik niet naar 't spoed, of de dokter, met die put in haar hoofd?
In totaal koste het mij 4 telefoons, 3 naar mijn moeder en 1 naar de huisdokter, om weer enigzins mijn cool terug te vinden & de situatie wat juist in te schatten.

Ouderschap is echt soms een les in hulpeloosheid...Je wil het beste, maar shit is bound to happen

De feiten: hetzelfde oog als vorige keer werd geraakt. Maar ditmaal is het boven haar wenkbrauw.

Update. Nog 1 snee en ik schaf me volgend onding aan.
Toegegeven het ziet er idioot uit maar net zoals van die leibandjes voor kindjes, heeft iedere ouder hier al vast van gedroomd in onbewaakte momenten? Nie liegen é!

Happy birthday - deel II

Als je deze foto's bekijkt, dan zou je toch sterk gaan vermoeden dat Stina geen taarten lust?
Check de pruillip op de laatste foto.
Maar anyway, mejuffer kreeg dus maar liefst 3 feestjes, 5 taarten (eentje sneuvelde voor er een foto kon genomen worden) en veeeel kadootjes.
Onze volleerde partypeuter viel zondagavond dan ook als een blok in slaap.
'Drie feestjes?' hoor ik u luidop vragen
Chronisch plaatsgebrek in Gent en timingsproblemen is mijn antwoord...
Maar volgend jaar geen excuses..1 november 2008, iedereen aan tafel in Kallo, 1 taart!
Dat wordt easy...

En dan nog eentje voor mensen die van cijfertjes houden:
74cm lang en 9 kg licht, gisteren bij Kind & Gezin.

Halloween - the sequel - Benowd!

Met een lang weekend in het vooruitzicht planden we, tussen de feestjes door, een heuse halloweenfilmmarathon.
Met op woensdag 'Planet Terror' van Robert Rodriguez (zie ook 'From Dusk till Dawn'& 'Sin City').
Pure camp in de stijl van 'Braindead' maar dan sexier.
De liters snot/pus en bloed vloeien rijkelijk, Oneliners troef, en het verhaal benut alle clichés van het horrorgenre, maar toch blijft
het vooral lachen in plaats van huiveren.
Net zoals in 'DeathProof', de Grindhouse tegenhanger van Tarantino, winnen de sexy chica's op het einde...cool!

Het griezelgedeelte werd op donderdag en vrijdag echter meer dan opgevuld door '28 days later' (door Danny Boyle van 'Trainspotting'),
en zijn opvolger '28 weeks later'.
Door een outbreak van het rage-virus zijn mensen gemuteerd in kwaaie wezens, die iedereen de nek omwringen die nog niet aangetast is..waarop deze laatsten
ook besmet geraken. Exponentiële miserie. Tot iedereen uitsterft van de honger.
Het griezelige ligt hem vooral in het feit dat het soms in niets verschilt van genocides die je op tv ziet..met dat verschil
dat de slachtoffers op termijn (binnen de 20 sec..aikes!) terug alive & kicking en ook daders worden..
Plus de 'geïnfecteerden' zien er, behalve hun bloeddoorlopen ogen, niet heel erg anders uit dan u en ik...maar dan alleen veel kwader
Vint'toh..lang geleden da'k nog zo bang geweest ben.(de spannenste delen zag ik enkel door de col van mijn truitje).
En dan de openingsscene waarbij een jonge gast door een volledig verlaten Londen dwaalt, your worst nightmare..
Dus toen we dit weekend door de 6 kilometer lange Westerscheldetunnel reden, (tunnels! het broeinest bij uitstek voor de undead) awel, ik was er nie gerust op.
hm..het wordt weer een woelige nacht.
Volgende filmnight wordt 'Happy Feet' denk ik
(foto boven: Planet Terror, foto onder 28 days later (links) en 28 weeks later (rechts) )

Happy Birthday - deel I

Stina Rosie Van Gompel - 1 jaar oud & pas wakker