Wij doen Gabriel Rios verhongeren...

..niet echt natuurlijk maar alles wordt duidelijk aan het eind van ons relaas.
Met de buikgrieperige toestanden van vrijdag besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en de hulp van Frederik's ouders in te roepen om voor Stina te zorgen.
Frederik had al overgegeven en ik was ook niet 'in den haak' dus zo gezegd zo gedaan..
En plots hadden we een zee van tijd en herwonnen vrijheid (die natuurlijk in het niets verbleekt tov de liefde voor stien maar toch..twas eens tof) en besloten we nogmaals een poging te wagen om te reserveren in 'The house of Elliot'. Iets wat ons 2 maal tevoor niet was gelukt.
Het restaurant heeft maar plaats voor plusminus 40 couverts, is midden in Gent op een boogscheut van het Gravensteen gelegen, en de gevel verraadt al een gezellig origineel restaurant..dus tijdig reserveren is echt wel aangewezen.

Tegen zondag waren we aan de beterhand en dus ging ons geplande etentje lekker door.
Het interieur is kitchy jaren 20, heel cosy en in ieder hoekje en kantje valt er wel een aardigheid te bespeuren. Het bestek, zilver en oud, is van divers pluimage alsmede de tafelversiering.
Op tafel kwamen volgende gerechten: Bij mij de gebakken lottefilet met zongedroogde tomaten en basilicum, groene asperges en gebakken chorizo, bij Frederik de hertekalffilet met veenbesjes een potje prei. Heel lekker alleen had ik bij mijn lotte liever aardappeltjes of pasta gezien in plaats van aardappelpuree. Net iets te zwaar in verhouding tot het zuiders aandoende gerecht.
Frederik sloot af met een stuk chocoladetaart, ik ging voor vanille-ijs met huisgemaakte advokaat en speculoos.

Toen we eenmaal terug vooraan aan de bar stonden om af te rekenen, schonk de flamboyante maar uitermate vriendelijke gastheer ons nog een degustiefje uit..net genoeg om de redelijk royale rekening te verzachten. Hij vertelde er ook nog bij dat Gabriel Rios had willen komen dineren deze avond, maar helaas de zaak zat vol. Even dacht ik een lichte haat in zijn ogen te bespeuren omdat wij Gabby zijn plek hadden afgesnoept, maar toen we plechtig beloofden, dat àls we hem op de weg naar huis tegenkwamen met een zakske friet in z'n schone pollen we hem gingen doorsturen, klaarde hij op en voegde er goedlachs aan toe..'Jamorja da's goe, de mensen moeten een beetje ep ulder honger blijve zitte...'
Playing hard to get in het restaurantwezen...zietdataf.
En gabby..hopelijk waren het goei frieten. Sorry.