Het leven zoals het is: Olifant.

Voor vadertjesdag werd er hier ten huize getrakteerd met een gezinsabonnement voor de Zoo. Het kleinood viel maandag eindelijk in de bus, dus vandaag gingen Stien & ik op pad.

Eerst even een kleine noot aan de mensen van De Lijn: U vond het blijkbaar niet nodig om in metro-station 'Astrid' op een frankske te kijken, als ik zie hoe kwistig er weer met de marmer is omgesprongen. Maar een roltrappeke kon er niet meer af?
Gelukkig was er opeenvolgens, een man van 80, een jonge afrikaan en een meisje van 17 die me op, en af, uw blinkende trappen hielpen, anders stond ik daar nóg wortel te schieten op uw perron. Bij deze een welgemeende 'dank u' aan alle helpende handen.

Back to business. Het is klaarblijkelijk het einde van het schooljaar en dat was te merken in de zoo. Veel klassen op schoolreis. Maar meestal was het er vrij rustig vertoeven. Mooi, proper park, stralend weer & een picknickje..meer moet een mens niet hebben om een dag te beleven die niet meer kapot te krijgen is, right?

Enter mevrouw Cathy B. uit Wilrijk. "Cathy wie?" hoor ik u luidop vragen..
Awel, toen ik rustig terugwandelde van de zoo naar het metrostation, werd ik staande gehouden door vrouwe Cathy.
Dan nog met het vriendelijke verzoek of ikzelf, of iemand anders die ik kende, geen zin had om wat kilo's te verliezen en me opnieuw energiek en fit te voelen.
Terwijl ik verbouwereerd naar haar halfslachtige uitleg luisterde, duwde ze me een verfomfaaid naamkaartje uit heur klamme pollen toe.

Beste Vrouwe Cathy,
Uzelf weegt, zo schat ik ruwweg na onze eerste encounter, een 15 kilo minder dan ik.
Uw energy-levels noch uw shakra leken me nochthans van dien aard om spontaan jaloers op te worden. Die vijftien kilo kwijtraken om zo een beetje meer op u te lijken, lijkt me er dan ook 15 teveel.
Get a job.
En indien u geen job vindt, werk dan tenminste aan uw communicatie skills.
Want laten we wel wezen, dit lichaam van mij is belange niet meer de strakke kathedraal die ze ooit was, maar toch wil ik graag geloven dat ik bijlange nog geen olifant ben.
Dus ja, ik voelde me lichtelijks beledigd door uw voorstel.
Ik stel voor dat ook ú een abonnement op de zoo neemt, en es in het echt gaat zien hoe een olifant er nu juist uitziet.
Daarna spreken we af voor een stukje taart en een koffietje, en zal u schoorvoetend toch wel moeten toegeven dat ik bijlange niet lijk op onze langslurfige vrienden.
En terwijl ik u vermaak met de grappige kant van mijn persoonlijkheid, zal u ook merken dat er aan mijn energieniveau's niets ontbreekt. Echt een win-win situatie (ik ga er namelijk van uit dat u mijn koffie betaalt - ik ben slechts een huismoeder, u een succesvolle diëtiste)
Is that a deal?

Groetjes,
T.