maandag 9 juni 2008

Rock'n'roll high school

Vandaag was Stina's eerste schooldag.
Ja niet echt natuurlijk, zolang ze die mini-sluitspier van haar niet onder controle krijgt, blijft ze nog wel even thuis. Maar ze mocht al even binnenwippen, en wij mochten mee.
De nieuwe gebouwen worden onder de locals al 'de villa' genoemd en damn, a villa it is!
Míjn kleutertijd bracht ik door in seventies lokaaltjes onder het strenge lodderoog van Zuster Koska. Ze leek zo weggerend uit het Oostblok en was speciaal naar het stille Ichtegem afgezakt om mij angst in te boezemen. En het lukte haar ook nog, die dekselse Koska!

Maar anyway, fast forward naar 30 jaar later & 120km verder, en zo gezegd zo gedaan stonden wij vanmiddag dus in 'de villa'. We gingen binnen in het klasje en als bij wonder loste onze mini-mens op in de menigte van plakkerige mondjes en besmeurde vingers, terwijl wij wat uitleg kregen over de do's & don'ts.
De tijden van een cécémel op vrijdag zijn dus blijkbaar forever gone, voor de kleuters geldt een strikte 'no chocolate' policy. Maar voor de rest zijn ze er wel op vooruit gegaan.
Een leeshoek, zandtafel, schilderhoek, kleurhoek, indoor glijbaantjes...en dat allemaal gloednieuw zonder dat ook nog maar één peuter de kans kreeg zijn venijnige bijters in de pasgeschilderde MDF te zetten. Nice.
Rond het gebouw is de obligate speelplaats, een stuk 'leestuin', klimtoestellen, zandbakken, een speelweide en overal groen (de school ligt naast het gemeentelijk park). Iiieel Nice.

En dan ..oo horror..de bel gaat als het tijd is voor het 'drie-uurtje'.
Alle snotaapjes vliegen de gang in, op zoek naar hun rugzak voor wat lekkers.
Onze mini-me, volledig ingeburgerd, deelt mee in de pret.
Ik zie haar krullewieten nog net tussen de kapstokjes verdwijnen.
Drie opengekieperde boterhammen liggen aan haar voeten terwijl ze dolenthousiast staat te zwaaien met het knalroze rugzakje van een argeloze prooi.
In haar ogen is de kapstok een soort voedselgrabbelton, eat what you can get.

Ik reanimeer de boterhammen zo goed mogelijk, kwestie van geen tranen op te wekken bij een vierjarige die straks geen vlees meer tussen zijn bookes vindt, de knalroze rugzak hangt ondertussen over mijn schouder.
Opeens staat een blond meisje vlak voor me, ze wijst me beschuldigend aan.
"DIEF!", roept ze net niet, waarschijnlijk om dat het woord nog niet tot heur vocabulair behoort. Ik vraag haar of het ook haar boterhammen zijn die (gelukkig) ondertussen niet meer op de grond liggen. "Nee", zegt ze beteuterd terwijl ze de rugzak uit m'n pollen gritst.
Ik plaats het brooddoosje dan maar ergens op de kapstok, terwijl ik mijn beste "so sorry - bad parenting" blik opzet.

Iets in mij zegt me dat ik van die blik beter mijn standaard gezichtsuitdrukking maak, ergens midden volgend jaar...

Geen opmerkingen: