maandag 13 oktober 2008

"Na lach..

...komt Ach!" Jaja, mijn wederhelft kan nogal volkswijsheden spuien ten gepaste tijden, maar vandaag zat hij er helaas pal op.
Na een fantastische reis, moest er vandaag weer zonodig vanalles fout lopen.

Moeizaam sleepten we ons weer in onze gewone routine, met op het programma een bezoek aan de supermarkt. Want een vluggertje-eten-halen moest worden ontaarde weer maar eens in een helletocht.

Terwijl ik in de verte al de supermakt zie opduiken begint mijn auto zich opeens als een uit de kluiten gewassen dildo te gedragen. Terwijl ik driftig, en in lichte paniek, op en neer gewipt wordt, begint er vanalles te verschijnen op m'n dashboard.
Ik vervoeg een aantal keer het werkwoord 'f*ck' maar raak nog net op de parking.

"Hallo VAB, ik stoan in pan"
"we sturen ze snel mogelijk iemand"
"Ja, haha, jullie zitten hier in Zwijndrecht, nog een gemak"
"euh, ja, maar daarom komt onze pechverhelper nog niet vandaar", "dumbo" hoor ik er haar zo bijdenken.

En OFFCOURSE is mijn trouwe pech-sidekick, Stina, er ook weer bij. Makkie, denk ik.
Een sapje en een doos picknicken rekt het wel wat.
Terwijl ik Stien wat probeer te entertainen op de parking, het sapje kocht me slechts 20 minuten rust, komt hij op ons afgewandeld.
O shit, ik had blijkbaar weer m'n freak-magnet opstaan en had het zelf niet door.

"Aaah Kabouterke"
"Gij hebt nogal sjans, ik betaal voor een kind dat ik al negen jaar niet meer te zien krijg"
Ik buk even om de alcoholwalm te ontduiken.
"En zij maar paraderen met schoon kleren waar ik moet voor betalen, en de mensen denken dat ik het goed heb maar neen ze.."
Dan volgt nog een onsamenhangend verhaal over havenpolitie, boten, Armani kledij,...
Ik probeer hem af te schudden maar voor hem ben ik hét luisterend oor du jour, en terwijl hij verder zijn emotionele diarree over me uitkiepert probeer ik me een weg terug te banen naar m'n kapotte voituur.

Als de VAb-er er eindelijk geraakt, blijkt hij natuurlijk het probleem niet te kunnen fiksen.
Hij escorteert me braafjes naar de renault garage in Zwijndrecht, die natuuuurlijk gesloten is omdat het al noen is.
"Geef me een klif en ik spring eraf!" roep ik de VAB-er nog na terwijl hij me wezenloos achterlaat.
Op dan maar naar het dorp voor een hap, want in the meantime is onze modelpeuter getransformeerd naar Damien, en ik kan het haar niet kwalijk nemen.
Wandel ik daar de eerste beste taverne binnen en wie zit mij daar toch niet op te wachten?
Ooojaa, meneer diarree himself.
Ik ben ondertussen zo ver heen dat ik zelfs mijn best niet meer doe om hem te (h)erkennen.
De Duvel voor z'n neus verraadt toch dat hij morgen alweer alles vergeten zal zijn.

En de auto? Uiteindelijk kwam er een tweede garage aan te pas, want de eerste wou mij vandaag niet verder helpen. Het feit dat ik een jengelende peuter op m'n arm had veranderde niets aan de situatie. Well, fuck you too! En hoera voor Renault Beveren!

Om 10u.30 vertrok ik, om 15u. was ik terug thuis, zonder boodschappen..dat spreekt voor zich.
Ik ga nu even stil in een hoekje zitten wenen.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

hm, ik wil al maanden een postje doen over het 'freak-magnet' principe (opsturen naar de Van Dale!). Gelukkig ik ben niet alleen, ik vraag me wel eens af of er iets op het voorhoofd geschreven staat bij mij.

Anoniem zei

AUCH!!!

T* zei

@Nathalie: i knooow! En ik blijf dan ook nog oeverloos beleefd wat de situatie enkel maar doet escaleren.

@Mieke: doe maar triple-auch! :)

Anoniem zei

Bij mij ligt t er aan qua beleefdheid. Ik ben ook te herkennen als levende wegwijzer. Off topic: Zijn pim pam poentjes lieveheersbeestjes eigenlijk?

T* zei

*even m'n Westvlomse roots opdiepen* Yep pimpampoentjes zijn lieveheersbeestjes :)

Anoniem zei

merci! weer wat geleerd :)

zapnimf zei

Dit klonk als iets dat ik zelf niet wil meemaken, maar graag in een andermans blog las!