Stina's toekomstige klas heeft een blog. Als OPO (oprecht geïnteresseerde ouder) dé uitgelezen kans om de klasactiviteitjes te volgen, en een zicht te krijgen op de andere mensenkindertjes die het met uw nazaat een paar jaar zullen moeten uitzingen.
Wat verjaardagen betreft had je school een stricte policy; liefst een eenvoudige cake zonder te veel suikerse tralala.
Maand na maand zie je blije gekroonde hoofden opveren achter sponzige cakes.
Tot nummertje drie haar intrede deed (ik noem haar nummertje drie vanwege de fotomontage, echt àlles om het u gemakkelijk te maken!)
Dat koekje! En dan die kaarsjes er zo kneuterig ingeprikt.
Hoort u daar het geluid van mijn hart die in duizend stukjes breekt?
Ik zie zó de juf op de valreep haar vieruutjes chacha opofferen om van nummertje-drie's verjaardag toch een bijzondere dag te maken.
Want mama had ter elfder ure de cake laten aanbakken ofzo (en geloof me, dat was nog het mooiste scenario die m'n bloedend moederhart uitspuwde)
Zo intriest!
Het kon ook zijn dat nummertje-drie's moeder dacht van; 'Naar de maan met die botersponzen, ik geef m'n kind iets vet lekkers voor z'n verjaardag!'
Maar toch...de aanblik van dat gepiercete koekje maakt dingen bij me los *trillende onderlip*
woensdag 4 februari 2009
Het koekje dat m'n hart brak
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Oh, ik heb nog nooit zoiets zieligs gezien :(
En zijt ge geen OGO ipv een OPO? ;)
ja! gelijk heb je! zie je, dat koekje brengt me helemaal van m'n stuk!
Misschien had het kind voor iedereen twee cha-cha's mee omdat haar moeder geen cake kan bakken?
Omdat het toch altijd van jan is, is er op onze school de regel ingevoerd van geen kerstfeestjes met pakjes en geen verjaardagstraktaties te dulden.
In de kleuterklassen wordt er in de plaats met de klas iets gekookt voor de hele klas.
Wreed gemakkelijk en nooit meer ambras. Allez hierover dan toch niet.
Een reactie posten