Aldi-pagne

Ok, we moeten er geen doekjes omwinden.
Sinds ik nu in loopbaanonderbreking ben, is onze financiële toestand wat precairder dan voorheen.
Voor het eerst in mijn leven frequenteer ik nu dan regelmatig den Aldi.
Becel wordt 'Spring', Danone heet nu Milsa en mijn honing kreeg de welwillende naam 'Tamara'.

Vorige week werd ik echter met een dilemma geconfronteerd. Er zat een traktaat op mijn ex-werkplek aan te komen want ik trok finaal de deur dicht na 7,5 jaar wipsites maken...
Een eenzame fles Piper staarde me aan vanuit de frigo. Een fles die ik nota bene gekregen had van de kopers in Gent. Kortom, een emotioneel beladen fles, met lekkere bubbels, maar helaas nooit voldoende om 10 dorstigen te laven. Het soort fles die je even wil bewaren tot wanneer het einde van de wereld aanbreekt weetjewel...

Eén optie was de Piper aanvullen met nog een extra flesje 'vanetzelfde', niet enkel een dure optie maar ook emotioneel nogal beu.
En dan bood optie 2 zich spontaan aan.. Champagne van de Aldi.
Bart C. , vriend en champagnekenner, heeft me altijd geleerd dat de naam Champagne niet zomaar mag gebruikt worden op gelijk welk cheapo fleske dus ik besloot het erop te wagen.
Ik redeneerde, als het goedje smaakt naar afwaswater..hey...'t is niet dat ik volgende week terug naar mijn werk moet! ho ho ho!
Maar...het was best wel lekker. Leve Aldipagne!

't Kan natuurlijk zijn dat de Rivercola voorgoed mijn pappillen heeft aangetast en dat het echt naar afwaswater smaakt...
(Rivercola..yeah right, hahaha. Let's not get too carried away in our little Aldi-adventure)

Vaars-aars/Kermis

4 Bolle gespierde koeienachtersten stonden me vanmorgen aan te gapen.
Geschoren en al..that's Kallo for ya.
Ah ja, want het was jaarmarkt. Koeien en paarden werden gekeurd, en hier en daar werd vast wel een deal gesloten waar een liter of twee potent stierenzaad aan te pas kwam.
En hup, daar zette het er eentje op een zeiken van jewelste.
Je zag de damp zo van de tarmac opstijgen in dit toch wel redelijk frisse lenteweertje.
En zoals het een dorp van dit formaat betreft, was bij het vallen van de eerste sneeuwvlokken deze middag de ganse handel reeds opgekuist. Het zaad was op i suppose.
De straat werd zelfs schoongespoten (no pun intended) door de lokale brandweer..

O en jaarmarkt is ook kermis, 5 kramen welteverstaan, ze kunnen zelfs niet allemaal op ons marktplein, go figure.
Even werd ik teruggeslingerd naar mijn eigen kindertijd toen ik Stina's geviste prijs vanop het eendenkraam opende.... De molen die deel uitmaakte van de gewonnen boerderij (kwestie van in de sfeer van de vaarsaarsen te blijven) bleek een gehalveerd gebouw.
En de boerin heur plastieken kolenschuppen zijn te groot voor het bijgeleverde gereedschap.
Tss, gelukkig kan Stina de begrippen Vaarsaars en boerenbedrog nog niet van mekaar onderscheiden...

Operate!

Gisterenavondlaat nog even in de badkamer gedoken voor een uitgebreid baden.
Noeste waterwerken-mannen hadden ons komen meedelen dat er gewerkt moest worden in de straat, en dat ze ons daarom vandaag onze portie H2O gingen ontnemen.

Mijn haardos begon al een lichte patine te vertonen (lees: het begon waarlijk tegen mijn hoofd te plakken) dus ik dacht 'the time is now'. Temeer omdat de kans bestond dat ik vandaag een lift moest versieren.
Eenmaal voor de spiegel en onder de lichten viel ie me weer op.
Zo vlak onder mijn rechteroog, een witte talgophoping.
En voor u het woord 'puist' in de mond neemt...neen het is geen puist, gewoon een talgophoping, trust me. Had het een puist geweest dan was ik 5 minuten later van het onding verlost geweest.

Want oja, dat erfde ik van mijn moeder. De behoefte om iedere oneffenheid in m'n gelaat aan te vallen met de grofste der middelen.
Eerst kwamen gewoon mijn nagels eraan te pas, derna met een doekje nog wat liggen pitsen.
Met een naaldje prikken en opnieuw pitsen, en dat zo maal 10.
Dus ongeveer 20 minuten, en een vervaarlijk rood uitslaand oog, later, was de talgophoping (nog steeds geen puist hoor) er nóg niet uit.
Na een warme douche de ultieme pitstechniek met 2 wattenstokjes geprobeerd en jawel daar was ie.
Wit, en teleurstellend klein voor zoveel zeer.
Resultaat: Een mega blauw/rode vlek onder m'n oog.
En laat uw bedenkelijk fronsen maar voor wat het is want in mijn vrouwenbrein lijkt zo'n vlek veel minder erg dan zo'n talgophoping.
Want dat heeft toch verdomd veel weg van een puist...
And we can't have none of that!

Deze week..

..voor het eerst gras afgereden. En afgekant, en distels & paardebloemen uit de pelouze gehaald.
Ajaaaa! O, en als ik zeg voor het eerst gras afgereden dan is dat wel degelijk in mijn ganse leven.
Met een stoere hageschaar heb ik ooit al wel staan zwaaien maar da's geen pelouze-gereedschap..
Ik voel mij zo country maat! (ik denk er zelfs al stiekem aan om caoutchou-botten te kopen, en een rode zakdoek met witte bollen om m'n boterhammen in te bewaren.)

En nog iets dat afgereden geraakte is onze zijspiegel deze middag in Zwijndrecht. Dammit.
En onderaan de auto spuit er 'iets' water.
Ai, en morgen moet ik helemaal naar Brugge.

Als u mij 'en panne' ziet staan met kind onder de arm, gelieve mij mee te pakken.
Ik heb, uiteraard, mijn hageschaar niet op zak. Wees gerust, zo country ben ik nu ook weer niet.