Blood on the (work)floor

Heb ik u ooit al verteld hoe slecht betaald het statuut van thuisblijfwijf is?
Wel, bij deze...
Enfin, ik klaag niet, maar feit is wel dat we hier een beetje het vet van ons spaarboekje moeten afromen om grote uitgaven te dekken.
Komt daarbij dat ik het een beetje gehad heb met kinderkonten..klink ik nu opeens als een tot inkeer gekomen bisschop?
Niet kinderkonten tout court, neen, maar wel twentyfour-seven kinderkonten..
En nu onze jongeheer besloten heeft van wat nachten door te slapen groeit hier gestaag het besef dat ik nog iets meer kan dan enkel bij bewustzijn blijven, en ja, dat van die bankrekening vertelde ik reeds...

Technisch gesproken heb ik nog een job, oh heilig statuut der loopbaanonderbreking, maar daar terug naartoe is geen optie. We verhuisden verderweg, en ik ben me ook gaan realiseren dat ik geen 8uur per dag meer achter een pc wil zitten..

En nét dan kwam er op de site van de VDAB een schoon vacatureken uitgerold in het Suske & Wiske-museum in Kalmthout.
Het Suske & Wiske-museum! *ongewoon uitgelaten tronie*
Anywoo, ik deed mee aan het provinciaal examen en slaagde..
helemaal niet.
Om maar niet te zeggen, ik zoog.
Ik zoog zo hard, dat er een soort vacuum ontstond alwaar idiotie & 'gebrek aan creativiteit' (quote van de verbeterende jury) een soort algemeen goed waren.
Dat ik de dag van het examen zwaar menstrueerde, en met een knoert van een migraine om de oren werd geslagen, riep ik maar niet in als excuus, dat staat zo lullig op een examenformulier, don'tcha think? *must i always speak of my flamous?*

Dus het ongebreidelde enthousiasme waarmee ik dacht hier even vlug een job binnen te halen, heeft plaats geruimd voor een gevoel van 'oh mijn god help, ik ben van de arbeidsmarkt afgevallen...kan iemand van daarboven een touw naar beneden werpen? IEMAND? *echo echo echo*...'

Dit
wordt
niet
gemakkelijk...

(to be continued)