zondag 17 januari 2010

chocolate will kill you

Op de terugweg van de lokale supermarkt daagde het me plots dat ik een handvol pralines was vergeten kopen om m'n beider grootmoeders te verblijden. Een trip naar de heimat stond namelijk weer op het programma.
Vlak voor ik de hemisfeer van Kallo binnenbol besluit ik dan maar om nog even halt te houden bij de laatste bakkerij die m'n pad kruist.

Twee doosjes. Halve kilo elk. Op de gram gewogen kwam het op 23.69 euri.
Terwijl de blozende bakkersvrouw nog wat onhandig een kneuterig strikje probeert te vouwen, dood ik de tijd met het bijeenzoeken van 3 euro en 69 cent. Ik vouw er een lapje van 50 euro onder, en sta te glunderen gelijk een verdomd wiskundig genie.
Zie daar vrouwe, gepast kleingeld.
Krijgen bakkersvrouwen daar terstond geen blijde gevoelens van? Ik dacht van wel.
Maar ja, het was me weer het dagje, dus in plaats van blijde gevoelens werd mìjn bakkersvrouw terstond met algehele idiotie geslagen.
Ze wipt me gezwind 27 euro in de pollen en nog "n'een prettige dag" verder aan toe..

Vrouwe, ik slaap gemiddeld 5 uur per nacht.
Volzinnen vormen lukt me al een tijd niet meer, m'n primaire lichaamsfuncties onder controle houden nog net.
Ik staar als een geslagen hond naar de 27 euro en probeer m'n resterende hersencellen aan het rekenen te krijgen...
Hey, spendeerde ik niet net 3 belangrijke minuten van m'n leven aan het bijeenschrapen van 3 EURO EN 69 FUCKING CENT?

Ik wijs haar voorzichtjes, weliswaar rood aangelopen, maar toch beleefd op heur wiskundige fout.
En dan vervalt zij in een soort bakkersmantra; "23 euro en 27 euro is toch 50 euro?"
Ze zegt het met zo'n fierheid dat ik ervan overtuigd geraak dat er een soort geheim bakkersvrouwen-gilde is waar ze dit vele malen hebben moeten oefenen.
"Jaja, maar ik gaf u 53 euro en 69 cent"
Zij: "Maar allez, 27 euro en 23 euro is toch 50 euro"
...ik kan zo nog een tijdje doorgaan...
Echt.

Ik val bijna om van uitputting, en zoek steun bij de wachtende klanten achter me...
Terstond vormen ze een team die duidelijk aan mijn kant staat, juicht, nog mensen die kunnen rekenen! Laat het een wonder heten!
En dan gaan we maar samen aan het orakelen "Je vergeet de 3 euro en 69 cent, je vergeet de 3 euro en 69 cent,..."
En plots krijgt ook mijn meelhoofd het grote licht te aanschouwen..."Drie euro en 69 cent"
Ze wordt bloedrood, en mijn bloeddruk bereikt een all new high.
Leonidas nog aan toe zeg.

Volgend jaar wordt het wijn voor de grootmoeders.

Ik weet het. In het licht van de eeuwigheid is dit niet belangrijk maar ik ben dan ook alle gevoel voor perspectief kwijt aan het spelen.
Volgende week: over hoe ik over de rooie ga wegens, euh, kweetnie...de zon die opkomt ofzo?

4 opmerkingen:

i. zei

oh kind, ge hebt er geen gedacht van waar ik allemaal hysterisch van werd toen mijn kleine een maand oud was. Of wel, want ik heb het <a href="http://www.kerygma.be/2009/09/04/smos.htm>allemaal genoteerd</a>. Want zo compulsief ben ik dan weer wel

moodee zei

of zoals men dat noemt: een muyterske doen...

elke zei

Ik vrees dat ik, met mijn kinderen van 9 en 11, eigenlijk geen excuus meer heb. Maar zelfs hier gebeurt het. Onverdraagzaam dat ik met momenten ben, je hebt geen idee. Misschien ben ik zwanger (laat het GEEN waar zijn...)

Nathalie zei

bezijds het punt maar toch; u had het hier ooit over een spijkerbroekenleverancier met verstand in Gent, hebben ze dat verstand op een zaterdag ook?