Baby - Prelude

Moeder natuur is best wel een geslepen wijf, if you ask me.
Maanden loop je gelukkig zwanger te wezen, en dan komt plots de volledige kentering; hij/zij moet er uit en liefst zo snel mogelijk.
Nachtelijke plaspauzes, onbedaarlijke huilbuien, spataders en een duck-walk waar menig chinees spontaan een 'orange' zou willen tegenaan gooien, ...

'Hey, wil ik die baby er langs je rechterneusgat uitpeuteren?'
'Awel voorwaarlijk als dat niet als een fantastisch idee klinkt!'
(denk hier graag zelf de van-krankzinnigheid-gespeende deathstare bij, dank u)

Dus het verbaast u waarschijnlijk niet, dat ik op vrijdagavond 6 november lichtjes uitzinnig werd toen een gigantische hoop snot besloot mijn lijf te verlaten?
Snot?
Google eens op 'slijmprop' en u wordt al heel wat wijzer, of gedegouteerder as you wish...

Terstond was het alle hens aan dek, toen er op zaterdagochtend ook nog wat weeën tegenaan gegooid werden. Uitjes werden in een rotvaart geregeld en ik besloot dat het toch maar tijd werd om die valies te maken.
En toen werd het stil.
3cm opening volgens de gyneacoloog, 'en tot volgende week voor een nieuwe controle'.
Hij kon me evengoed een lauwe forel in het gezicht gekletst hebben, het stonk evengoed en m'n humeur werd er ook niet beter van.
Kwaak-kwaak nog aan toe zeg