zaterdag 21 november 2009

Baby - D-day

Ik hoopte eigenlijk al gans de week dat de bevalling s'nachts rustig op gang zou komen.
Echt, iedere vrouw zou in haar leven toch één keer het absolute voorrecht moeten kennen om haar Epoes te wekken met de gevleugelde woorden "Schatje, ik denk dat het begonnen is"
and i got lucky.

Ik voel wat rugweeën sinds een uur of zes maar besluit het nog wat tijd te geven want dit patroon herhaalt zich, sinds het verlies van die fameuze slijmprop, al een ganse week.
Ze gaan soms als even snel als ze kwamen dus zolang de intinsiteit niet opbouwt blijf ik ijzig kalm.
Een ochtendplas brengt echter algauw wat klaarheid in de zaak; ik lek.
Waarschijnlijk een klein scheurtje in de vliezen.

Ik beleef m'n 5 minutes of glory, en dan springen we opeens met z'n tweeën uitgelaten rond, Ik douche, hij boterhammen, hij douche, ik boterhammen, valies & een belletje naar het verloskwartier.
Waarom heet dat eigenlijk verlosKWARTIER? as if.
Akkoord, Verlos-u-zal-hier-tot-in-de-eeuwigheid-afzien-gelijk-een-blozend-schaap-op-het-offerfeest is wat lang om op ziekenhuissignalisatie te pleuren maar 'kwartier'? Laat me niet lachen, zeg!

Tegen 10u bereiken we het ziekenhuis waar een jong veulen me nét niet in vervoering brengt, die weeën begonnen nu toch wel wat pijnlijker te worden, met de gevleugelde woorden 'reeds 5cm mevrouw'.
Dude! 5 centimeter!
Hij had evengoed kunnen zeggen 'mevrouw, uw vagina lijkt wel op de gotthard-tunnel'
Dit wordt een makkie!

niet dus...

2 opmerkingen:

elke zei

Allé gij, dat was toch al 5 cm waarvoor je geen pijn hebt gehad... Ik zat maar aan 4, hoor! Enfin, de laatste keer dan toch.
Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg.

Nathalie zei

ik weet nog niet of ik benieuwd naar het vervolg ben, maar het is alsof je naar een griezelfilm zit te kijken door stiekem door je vingers te piepen ;)