Rock 'n Broll

Doe ik het of doe ik het niet?
Een post schrijven over iets waarvan ik hoop dat het zo weer uit m'n aandachtsveld glijdt.
En ook al schrijf ik 500 regels, ik zal nooit argumenten kunnen aandragen die mijn gelijk of ongelijk bewijzen.
Ik zal waarschijnlijk mensen beledigen in het proces.
Het is zo emotioneel gekleurd maar toch tegelijk voor mij zonneklaar.
De laatste maanden wurmt mijn brein zich echter uitsluitend richting baarmoeder dus een beetje afwisseling kan geen kwaad (en toegegeven, het was ook alreeds weer 500 jaar geleden dat ik iets poste).

Eerst even wat feiten op een rij:
-Begin jaren zeventig startten mijn ouders een jeugdcafé in Koekelare.
-Samen met Noël Steen, beginnen ze algauw optredens te organiseren.
-Hedwig De Meyer, organisator van het 'Rock & Blues festival Werchter' ontmoet, ergens in het verre Brabant, Herman Schueremans.
-In Torhout wordt door Noël Steen en m'n ouders, vzw Woodland opgericht en deze zal fungeren als organiserende vzw voor een aantal optredens. Het eerste festival draagt trouwens de naam 'Woodland festival Torhout'
-Herman Schueremans stelt voor om het Werchterse & het Torhoutse luik te combineren en hupla TW was geboren.
Het was de jaren zeventig, iedereen had toen veel meer haar dan nu & zo gemakkelijk onstonden goeie ideeën toen. No fuss
-In 1998 vindt Rock Torhout voor de laatste keer plaats. Over het hoe & waarom wil ik hier niet te veel woorden vuil maken. Realiteit was dat de bezoekersaantallen dat jaar een historical low bereikt hadden. Financieel werd het een precaire situatie. Maatregelen drongen zich op.
-Exit Rock Torhout. VZW Woodland gaat in vereffening, NV Rock Torhout gaat failliet. Een aantal mensen verliezen hun job, anderen hun levenswerk.

Het is woensdagavond en ik zwier m'n zwangere walvissencorpus nog maar eens achter de pc.
Bij al m'n Westvlaamse contacten op facebook heerst er lichte consternatie, want 'juicht!' Rock Torhout is terug, en wel volgend jaar het eerste weekend van september.
Heelder online communities vallen elkaar, puur voorgestuwd door een blinde vlaag van nostalgie, in de armen.
Ik bedenk even dat 1 april wel héél vroeg valt dit jaar, maar al snel reken ik dat mijn foetus onmogelijk 4 maanden langer dan humanly possible in mijn lijf kan zitten dus...*oh mijn god mijn wereld stopt even met draaien* Wie? Wat? Huh?
Ik word er helemaal catatonisch van. Kan iemand de kwijl van mijn kin komen vegen?

Een chemicus en zijn madam kwamen met het idee & de centen bij de Torhoutse burgemeester aandraven - een derderangsacteur die met veel bravoure het tjevenbeleid al jaren weet te verzilveren, een soort van Houtlandse Ronald Reagan zeg maar - die natuurlijk onmiddelijk voor het idee te vinden was. De kroon op zijn politieke carrière.
Een kneuterige persconferentie, denk rustieke voetbalkantine, een paar verschaalde sandwiches met kaas & hesp als ultieme tafeldeco, en een rood aangelopen burgemeester die met veel elan verklaart dat Rock Torhout terug naar Torhout keert. Ik vind het niet uit.

De chemicus, met de rock & rollfactor van een gastroscopie, slaagt er die dag bijna in om mij vroegtijdig te laten bevallen als hij in een krantenartikel poneert "Vreemd genoeg had niemand een patent op de domeinnaam en de naam Rock Torhout. Een flinke meevaller."
Ik zie zijn geföhnde haardos zo al opveren, een luide 'Tjakkaaa' uitkramend, bij het ontdekken van zóveel nalatigheid.
Een poel van genialiteit ligt hem zo voor het grijpen, zijn mevrouw staat aan de zijlijn kirrend te supporteren.

Wat een lijkenpikkerij.
En denk maar niet dat ik het economisch voorsprongetje niet zie dat hiermee behaald wordt.
Maar het blijft ordinaire lijkenpikkerij, en getuigen van een gebrekkige creativiteit.

Soit, ondertussen is het ganse Houtland ondergedompeld in een soort van extatische roes want 'de Rock komt terug', als een soort messias die alle miserie op de as Roeselare-Brugge uit de wereld zal helpen.
Klein detail: het is niet 'De Rock' die terug komt.
Het is een Rock Light, een waterig afkooksel van wat ooit een fenomeen was.
De datum, het budget en, last but not least, het gebrek aan organisatie-ervaring zullen obstakels blijken waar volgens mij niet goed genoeg is over nagedacht.
Die naam vanonder het stof halen creëert meteen een hoop verwachtingen die zeer moeilijk zullen in te lossen zijn. En het is ook niet aan hén om ze vanonder het stof te halen gewoon omdat ze optimaal in het marketingplan lijkt te passen.

Ik weet wel dat ik momenteel een tikkende hormonenbom ben -uitpuilende navel iemand?- maar ik voel me gekrenkt.
En ik heb misschien geen gelijk, ik weet het, maar de chemicus ook niet.
Oude koeien, ik zie ze niet graag de gracht uitkomen.

Ik hoor gans de tijd dit in m'n oor buzzen: