zaterdag 17 januari 2009

Hulp van m'n vrienden Liggett and Meyers graag?

Je herinnert je vast nog wel m'n nieuwjaarsresolutie?
Awel, gisterenavond dan maar de daad bij het woord gevoegd en zo rond een uur of 8 op het gemak m'n laatste sigaretje gerookt.
Zonder te veel fuss, anders wordt het weer zo'n opgefokte zaak, waardoor ik alleen nog maar méér wil roken.

Alles ging verbazend goed, tot Stina vanmorgen m'n naaischaar in haar pollen krijgt.
Ik zeg haar 'neen' & 'voorzichtig zijn' en blablabla...(natuurlijk had ik het pokkeding natuurlijk gewoon uit haar handen moeten rukken)
Terwijl ik een nanoseconde buk om wat op te ruimen wordt er boven het tafelblad een waarachtig slagveld geschapen.
Een kot in haar eigen vinger geknipt, tranen, paniek, rondspetterende isoBetadine,...

Op dan maar naar het spoed, waar alles, anderhalf uur later, heel wat beter bleek mee te vallen dan het bloedbad van weleer deed vermoeden.
Maar ondertussen stonden m'n zenuwtjes op knappen van de stress! Een hevig heb-sigaret-nodig-moment.
Alleen de rede weerhield me ervan van om Epoes z'n haar af te knippen en ceremoniëel te gaan oproken...
Maar ik hield stand!
Amper.
Maar toch!

4 opmerkingen:

elke zei

*applaus!*

zapnimf zei

Hoe standvastig!

Anoniem zei

een vreugdedansje is wel op zijn plaats!

Anoniem zei

Tip: lees Allen Carr, echt waar, ik dacht ook dat ik àltijd tijdens stressmomenten zou blijven snakken naar een sigaret maar nu ruim een half jaar later kan ik met trots zeggen: ik kan stress ook de baas ZONDER sigaret :)
succes ermee