Jekyll & Hyde

Ondertussen zijn we zo'n 23 weken bezig in het vakkundig opzwellen tot het lijkt alsof ik een bal heb ingeslikt.
Ik krijg spataderen ter hoogte van m'n knieën en ik sleep me godganse dagen voort alsof ik een levensmoeë tientonner ben.
Maar dat is nog het prettige onderdeel!
Wat echt alle verbeelding tart is m'n emotionele toestand.
Ik fluctueer tussen nog steeds veel te donzige flauwiteiten en verdorven moordplannen.
Ik blaf, bijt & grom en zet het daarna op een potje huilen wegens zoveel kwaad in de wereld, nota bene door mezelf gezaaid, satan die ik ben.
En, hoe gaat het met u?