Ollemolle miene schuld!

Doajuste ek ik ip de radio h'oord dadet westvloms go verdwien bin ier en oenderd joar.
En vaneigens da'k ik beginne schuldgevoelns te kriegn.
K'ziek ik utgeweekn noa oostvloandern, verre teegnan antwerpn en nu voedekik mien kiend ip in nun miengelmoes van abn, westvloms en kempsich.
Vaneigens dat da joenk geilegans gedesorjenteerd grakt, en gelik of dat da nog nie genoeg zoe zien doe'k ik doamee nog mien eigen toale doad wok.
Oj doa gin schuldgevoel zoe van kriegn ewwe kzoet wok nie weetn..
Go zere nog ekki will tura ip leggn

Papiermassage

Valentijn kroop dit jaar iets minder onopgemerkt voorbij dan andere jaren, want wij hadden het onovertroffen 'phyto arrangement' op het menu staan. Phyto wadda?
Awel, ongeveer 2,5 uur hemels gepotel aan lijf en leden, inclusief kleiwrap, gelaatsbehandeling en lichaamsmassage.
Hemels!

Maar beste dame van het schoonheidssalon, misschien toch één kleine aanmerking;
Die grappig rondzwiepende vleesmassa onderaan mijn rug, anderen maken gewag van een kont, behoeft een onderbroek om ú tegen te zeggen. Een onderbroek die de witte massa netjes op z'n plaats houdt eer de middelpuntvliedende kracht er zijn goesting mee kan doen telkens ik een halve draai wil maken.
En trouwens, een string geeft visueel de indruk het geheel in twee te splitsen, waardoor ik gezegend lijk met niet één, maar wel met twéé van die konten, dus...strings=no-no!
En dan nog in papier!? Houdt u mij voor de gek?
"U mag zich omdraaien op uw rug"
Gelegen op plasticfolie, ingesmeerd met witte klei, en een papieren string rond mijn derrière...Als u eens goed wil lachen mag u dat ook gewoon vragen hoor. Ik kan gerust wel grappig uit de hoek komen zonder dat ú daarvoor mijn sex-appeal in de grond boort.

Maar dit gezegd zijnde, deugd dat het deed!

Liefde is een blind kalf

Vandaag kwam ik de foto van deze meneer hier links tegen, mijn eerste grote liefde.
Nog vóór de Michael Jacksons, de Princen en ander muzikaal lekkers zich mijn meisjesslaapkamer binnenwurmden was hij er.

Ik was een jaar of vijf, schat ik, en de plaat "Dynasty" had zich een weg naar mijn slaapkamer-pick-up (de platenspeler, niet de auto) gebaand.

Honderden, neen wat zeg ik, duizenden malen werd het vers van 'I was made for loving you' meegekweeld.
En hij, toen nog een mysterieuze witte prins met sterrenoog, was mijn object of affection. Toch tot Michael Jackson eindelijk meerderjarig werd.

Wat valt dat tegen zeg, zo zonder schmink en 28 jaar later. Zou dat voor mij ook gelden?
We were, overduidelijk, NOT made for loving each other.

Identiteitscrisis

Okayyyy, what have we here...
Onze (besneden) kater, die op uiterst zwoele wijze een pluchen hond een welverdiende beurt geeft.
Is het lente alreeds?

Soms wandel ik mijn keuken binnen, tref zulks één tafereel aan en moet dan toch wel toegeven dan mijn leven bijna grenst aan de àb-so-lute perfectie.

(voor mensen die van details houden...hij berijdt hem niet echt echt. Hij hangt er eigenlijk meer boven, wat hevig in-en-uit doen met het totale ijle eigenlijk. Perfectie dus)

Zelfcensuur

Ik deed daarnet iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen.
Een post schrappen omdat ik bang ben dat ik iemand tegen de borst, eigenlijk borsten - ze heeft er twee, zou stoten.

Iets wat ik al vaker bij bloggers gezien heb. Soms denk je té lang na over wie je blog leest, en dan is't om zeep.

Het koekje dat m'n hart brak

Stina's toekomstige klas heeft een blog. Als OPO (oprecht geïnteresseerde ouder) dé uitgelezen kans om de klasactiviteitjes te volgen, en een zicht te krijgen op de andere mensenkindertjes die het met uw nazaat een paar jaar zullen moeten uitzingen.
Wat verjaardagen betreft had je school een stricte policy; liefst een eenvoudige cake zonder te veel suikerse tralala.

Maand na maand zie je blije gekroonde hoofden opveren achter sponzige cakes.
Tot nummertje drie haar intrede deed (ik noem haar nummertje drie vanwege de fotomontage, echt àlles om het u gemakkelijk te maken!)
Dat koekje! En dan die kaarsjes er zo kneuterig ingeprikt.
Hoort u daar het geluid van mijn hart die in duizend stukjes breekt?
Ik zie zó de juf op de valreep haar vieruutjes chacha opofferen om van nummertje-drie's verjaardag toch een bijzondere dag te maken.
Want mama had ter elfder ure de cake laten aanbakken ofzo (en geloof me, dat was nog het mooiste scenario die m'n bloedend moederhart uitspuwde)
Zo intriest!

Het kon ook zijn dat nummertje-drie's moeder dacht van; 'Naar de maan met die botersponzen, ik geef m'n kind iets vet lekkers voor z'n verjaardag!'

Maar toch...de aanblik van dat gepiercete koekje maakt dingen bij me los *trillende onderlip*