Meeting people is easy

Tijdens het schillen deze middag, trof ik deze patat hier links aan. Bij verre de schattigste patat die ik al ooit gezien heb.
Na deze lieve hint van moeder aarde leek me de tijd wel rijp om een postje aan menselijke relaaatsies te wijden.
Of eigenlijk een post tout-court te schrijven...(i know, i know)

De laatste tijd viel het me al op dat nieuwe vriendjes 'maken', helemaal niet zo vlot verloopt als pakweg 15 jaar geleden.
Nuja, ook niet zo moeilijk, een mens zijn social circle beleeft ook wel wat een status quo eenmaal je zowat gesettled raakt. En god sta me bij, ik kom eigenlijk nu al tijd te kort om al m'n dierbaren op tijd en stond es te zien, maar los daarvan...

Nadat we onszelf weggerukt hadden uit ons vorige habitat, neemt het socialising hier al duchtig aanvang. En dan kom je al es mensen tegen waarvan je denkt "man man (of vrouw vrouw), wij moeten zo keihard maten worden!". Klinkt raar, maar ik weet niet goed hoe het anders te verwoorden.
En da's dan net misschien de kern van deze post.
Hoe ga je naar 'second base'?
Een kleine vingeroefening:

Ik: "Wil je es iets gaan drinken"
Zij denkt: "Ow fuck, ze wil me naakt zien"
schrappen dus.

Ik: "Ik vind u echt wel een toffe"
Zij: "kijk daar, in de lucht" (en dan rent ze keihard weg)
euh, neen dus.

Ik: "kunnen we es via mail iets afspreken?"
Zij: "tuurlijk, lotmaagerust@hotmail.com is m'n mail-adres"
juist, ja.

Geen nood, in het echte leven loopt alles een stuk gesmeerder ze, maar toch bemerk ik dat die je-ne-sais-quoi in het hele gebeuren soms wat ontbreekt.
Is het die overvolle agenda's? Kinderen die onverwachts ziek vallen? Een algehele sociale malaise in de maatschappij? De ouderdom? *rukt spontaan een grijze haar uit haar haarlijn*

Ik ga nogwat peinzend naar m'n hartvormige patat staren se

Update: ik bedenk me net dat het gebruik van het woord 'vingeroefening', hier misschien nogal misplaatst is. Dammit!

Hé? Wadde? Huh? *schaapachtige blik*

Iedereen die met mij al de kunst van het converseren plachtte aan te gaan, kan het u nageven: ik ben nogal aan de dove kant.
Laat die 'nogal' uit de vorige zin misschien maar beter achterwege...
Ettelijke malen heb ik al ten overstaan een winkelbediende gestaan die me met vragende blik aankeek, wachtend op het verlossende antwoord op haar/zijn vraag.
Een vraag die mij natuurlijk weer volledig ontgaan was wegens teveel omgevingsgeluid. En daar stonden we dan, schaapachtig en minzaam naar elkaar te glimlachen, tot mijne frank viel en ik weeral wist hoe laat het was; Ik had het weeral maar es niet gehoord.

Vandaag de dove koe bij de horens gevat en op naar de Neus-Keel-Oor-furie genaamd Dr. Czajkowski -what's in a name?.
Toen ik haar vertelde dat beperkt gehoor zo zijn voordelen heeft, dat ik bijvoorbeeld als ik op m'n goede oor slaap ik nooit hoor dat Stina huilt, liep ze lichtjes rood aan en begon me vierkant uit te lachen. "Goed oor? Jij hebt géén 'goed' oor!"
Toegegeven, een gehoorverlies van 70 decibel links, en eentje van 45 rechts, zijn niet bepaald resultaten om over naar huis te schrijven.
Het enige goede nieuws is dat al dit prettigs geen gevolg is van gehoorbeschadiging (oef, bijna werd mijne vroegste-kinderherinnering aan een legendarisch concert van Robert Palmer in de Brielpoort aan diggelen geslagen)

Terug naar de les: Ik ben blijkbaar gezegend met Otosclerose, een verbening van de middenoorbeentjes. Enige oplossing is een stapedotomie; de beentjes losmaken en het stijgbeugeltje grotendeels vervangen door een prothese. Lekker.

Maar eerst volgen er nog scans en wat extra tests, kwestie van niet nodeloos mijn stijgbeugeltje te castreren.
Soit, Ik ben eigenlijk wel blij dat na jaren van gesukkel er eindelijk wat schot in de zaak komt...

to be continued

Stilte

Neen,ik ben niet van de planeet geveegd.
(hoor ik daar een teleurgestelde 'oooo' in de verte?)
Ik lig dezer dagen enkel meer horizontaal dan iets anders.
M'n hoofd, meerbepaald mijn Pus-Filled-maxillary-sinus (zie prentje) speelt me parten.
Ik ga niet beschrijven hoeveel pijn ik lijd, want u zou terstond aan m'n sponde vertoeven om me bij te staan in deze moeilijke tijden.
En dan voel ik me toch genoopt, getroffen door zulks een daad van broederliefde, om uit m'n bed te kruipen en u een bakje koffie en een koekje aan te bieden. En dat gaat nu niet.
Dus blijf waar u bent, i'll be back!