Hoogtepunten (luie versie)

...in beeld, omdat het regent en het maandag is, en ik geen zin heb om te typen.
Van links naar rechts: de nieuwe auto (eindelijk), Stieniemuis aan Plage Saint-Anne en eindelijk de rooie haarkleur krijgen die ik al een hele tijd zocht. Now that's what i call an excellent week! :-)

OsteoSpermum

...binnenkort op onze vensterbanken.
Voor de niet kenners; Neen, het beftreft hier geen perverse kinesist-met-extra-diploma die vieze dingen komt doen met onze vensterbank.
Nowp, het betreft wel degelijk de bloem hier links afgebeeld.
Want oja gans Kallo stond in rep en roer voor de jaarlijkse bloemenmarkt.
Een stuk of zes bloemenkramen, veel verenigingen (jaja ook mijn zusters van De Bond waren er) en een schepen die een toespraak hield al waren er duizenden toehoorders met veel geduld.
Maar de zon scheen, we waren in voortreffelijk gezelschap en de sfeer was vree chill daar in ons gemeentelijk parkje...
En ik kreeg Spermum er bovenop! (sorry, ik blijf grinniken bij de naam van dit schoon bloemeke)

Dolletjes

De speelbrug is een ontmoetingsplaats voor mini-me's van 0 tot 3.
Het is geen crèche, en ook geen indoor-speeltuin.
Het is ook geen kleuterklas maar kan zeker dienen als voorbereiding op.
D'r is koffie, toffe madammen met (klein)kindertjes en een vreed los sfeertje in een tof Antwerps herenhuis.
Voorlopig nog uniek in Vlaanderen maar echt het promoten waard, vandaar...
Stina & ikzelf vonden het alvast dolletjes

Mosselmeeting

Het leek ons een goed idee om lid te worden van "Den Bond", toch wat kortingen en babysitters betreft.
En hopla daar viel reeds de eerste uitnodiging in de bus voor een heuse vrouwenavond.
Om wat volk te leren kennen in Kallo leek het mij best wel een goed idee om er naartoe af te zakken..kwestie van volgend jaar aan die schoolpoort niet volledig in het ijle te moeten staren, en hier en daar een keer een knikske te kunnen uitdelen op t'straat azo...
Zo gezegd zo gedaan...
Toen ik er aankwam waren er al wat dames die beleefd knikten terwijl het geroezemoes opsteeg - mijn rol als curiosum van de avond was me al meteen duidelijk.
Ik probeerde zo goed mogelijk te smalltalken, wat geen sinecure bleek met mijn doofheid-op-het-linkeroor en de Waase tongval die de madammen hanteerden, maar hey ik hield de spirit erin en dacht "het komt wel los als de stripper op het toneel verschijnt"...het is uiteindelijk toch een ladies-night, right?
Maar haha neen, dat is dan buiten "Den Bond" gerekend!
Het hoogtepunt van de avond bestond erin zelf een pizza-baguette samen te stellen - the excitement! - ik opteerde toch maar voor een Marlborootje op de stoep terwijl ik de teleurstelling van de afwezige stripper wegblies in rookkringetjes.
Terug onder het TL-licht van het ontmoetingscentrum was het onderwerp ondertussen op Clouseau, Gunter Levi, relatine & ergens een flard Wittekerke gesukkeld.
Ik liet m'n glas nog maar eens bijkappen om de ondraaglijke leegte die zich genesteld had achter mijn oogkassen enigzins draaglijk te maken.

Toen iemand me vroeg hoeveel kinderen ik had, en ik lichtjes aangeschoten antwoordde met "Eén" keken ze me aan met een blik van.."you're not worthy".
Mijn geboortekanaal (of eigenlijk dat van mijn kinderen? hoe zit dat eigenlijk?) moet blijkbaar nog een keer of 2 misbruikt worden eer ik mezelf een die-hard Bonder kan noemen.
Ik at dan maar in stilte de pizza-baguette op die iemand anders voor me had geprepareerd..

Maar ah, het was heus niet allemaal kommer & kwel, hier en daar was er ook een flard leuk gesprek, en iedereen was attent enzo..en hey, mijn verwachtingen waren niet zo hoog gespannen, maar ik had het misschien iets creatiever verwacht.
Das bund, Gans Geil. Nou ja niet echt dus...

Mélo-cake

3 dagen en evenveel nachten was ze op vakantie bij oma & opa.
't was een fijn weekendje onder ons tweetjes.
Maar als die deur openzwaait en ik in die kwaaie bruingroene kijkers zie...
Awel ik word soms nog even soft als die ene nacht in november anderhalf jaar geleden.

M'n hand es door haar krullewietjes,
snot aan mijn kleren
aardepollen tegen m'n gezicht geplakt
een scéne in het bos omdat ze écht niet in de netels mocht spelen...
'k zou het voor geen geld willen missen.

Belgische horror

Stina komt pas vandaag terug dus gisterenavond leek ons een perfect moment om nog een cinemake mee te pikken, en zo ons 'solo-weekendje' in schoonheid (en in de koelte) af te sluiten.
Op naar Linkeroever, de film, niet de locatie.
Ik wist wel dat het zowat de horrorthriller kant op zou gaan, dus ik was er klaar voor om op ieder moment uit mijn stoel recht te veren van het verschiet maar helaas...
Het begin van de film was nogal lang uitgesponnen en het leek niet echt duidelijk wat nu de inslag was.
Ik vermoedde even een streep 'Ringu' - de verdoemde waterput waar een appartementsblok is over gebouwd.
Dan ging het een beetje richting 'Rosemary's baby' uit - het isolement & het appartement als stille helpende hand van all things evil.
En tenslotte kregen we nog een brok 'the Fly' - althans dat moesten we monkellachend besluiten toen er opeens grillig zwart haar uit de knie van de hoofdrolspeelster begon te groeien.
Vooral de portietjes gore naar het einde toe verprutste het zowat het thrillergehalte - de etterende knie met voorvernoemde haargroei, Mathias Schoenaerts die er op het einde uitziet als roadkill, goh..echt warm kregen we het er niet echt van.
Een paar ongeloofwaardige plotwendingen later verlieten we dan ook zowat beteuterd de zaal.

Wel kudos voor Schoenaerts' acteerprestaties, hij bleek een goeie slechterik neer te zetten en het gewaxte bovenlijf mocht er ook wezen.
De fotografie van de film was ook uitstekend & ook het thema van de wedergeboorte was wel een boeiend uitgangspunt maar kon helaas het eindresultaat niet redden.

We rondden de avond af met fijn gezelschap in de Bato Batu, en op weg naar de auto werden we nog es geconfronteerd met échte Belgische Horror...
Blijkbaar worden assisenuitspraken geafficheerd, en zo zagen we de veroordeling van Hans Van Temsche hangen.
Van Temsche, 20 jaar, moordenaar van Oulematou & Luna, Levenslange opsluiting.
Awel, daar gaat mijn haar nog es van rechtstaan se...

We are your friends!

Vorig jaar op de valreep SoulwaXmas gemist door een last-minute hernia..en zo ook de franse jongens van Justice. Gisteren ondernamen we een nieuwe poging.
Vrienden deden ons 2 kaartjes cadeau and off we were...
In een verschroeiende & uitverkochte Ancienne Belgique zochten we een plekske en hop daar schoof het gordijn al open terwijl ik nog wat nipte aan een fris pintje.

Justice is natuurlijk terminaal hip, maar ook wel terecht, 't was een vet feestje van begin tot eind.
Remember "Rollin' & Scratchin'" van Daft Punk?
Awel er was veel van dat, afgewisseld met 'zee French touch', snedige viooltjes die voor wat verzachtende omstandigheden zorgden.
Een chill moment met een a-capella achtige versie van D.A.N.C.E, en dan in rechte lijn naar het einde toe.
'We are your friends, you'll never be alone again!!! so come on!!!' 1500 kelen schreeuwden mee
Een mens zou er kippevel van gekregen hebben, ware het niet dat het op dat moment om en bij de 40 graden was in de AB.
Het zweet rolde spontaan m'n bilspleet binnen, iedere keer ik op en neer sprong
De Klaxons & Soulwax werden nog even in de mix gegooid, 41° and counting...
Op het einde was er nog een nummer dat misschien teveel naar Vitalic neigde maar dat is ook niet echt een slechte zaak natuurlijk.
Ik dacht nog een introoke van iets van Rage against the machine te ontwaren, maar het kan ook aan het feit liggen dat ik zwaar aan't dehydrateren was.
Uitgedroogd, mijn voeten kapot gesprongen*, maar zeeer tevreden verlieten we de AB voor nog een Brussels terraske --- een idee dat ongeveer drie miljoen Brusselaars ook in hun kop hadden gekregen...

Aja en diene ene van Justice kan mij krijgen!!! Mee z'n leren frakske aan. DIIIIERTJEUH!


*Als de vorm van uw schoen afgedrukt staat in uw voet, dan doet dat dus zeer.

I love Australia

Donderdag ging het van Kallo naar Diksmuide en daarna naar Brussel.
Not very Kyoto maar het was het wel waard.
Na een alweer een communie was het 's avonds namelijk tijd voor Nick Cave. NICK CAVE!!!
Man man man, het was fantastisch...
Een wall of sound geleid door een kruising tussen een geschifte zieleherder en een begenadigd verteller. Van Dig, Lazarus Dig naar Red Right Hand en terug.
De nieuwe CD ken ik nog niet zo goed maar Cave is een uitstekende schrijver, zodat het concert op geen enkel moment verveelde.
Foute priesters, zogende kinderen, stoffige dorpen, meisjes met warme boezems, moordende gekken,...you name it en het passeert de revue.
Het was bezwerend, ontroerend, rockend en zoveel meer.
Het tot in de nok gevulde Vorst Nationaal was volledig mee, Nick Cave bedankte door tweemaal terug te komen.
Een prachtig 'into my arms' als kers op de taart.
Om de man zelf eens te gaan quoten:
" He's a ghost, he's a god,
he's a man, he's a guru"