dinsdag 29 januari 2008

Enter stilte

We zijn er geraakt.
Na 2 dagen inpakken en heffen, erna 2 dagen kuisen in Gent, en daarna 2 dagen uitpakken beginnen de eerste tekenen van Rigor Mortis zich te manifesteren.
De rest van de chaos blijft nu, wegens doodop, even liggen en dus is het een beetje kamperen in eigen huis. Maar het vlot wel aardig.
De laatste dagen veel afscheid genomen, (bijna tot tranens toe bij de bakker, ik ben zooo melo!) maar ook al veel welkom geheten geweest.
We draagden met veel zorg het huisje in Ledeberg over aan Valérie & Frederic, die er al even verliefd op zijn als wij destijds waren. Stelden hen voor aan 'de toffe buren', in Ledeberg kan je nu eenmaal categoriseren, heften samen het glas en weg waren we...
't is hier koud & stil, het tweede kan ik al wat meer appreciëren dan het eerste, maar ik heb me altijd laten wijsmaken dat je van kou prachtige stevige borsten krijgt, dus ik laat het niet aan mijn hart komen :)

dinsdag 22 januari 2008

Exit Gent

Vanavond wordt het onze laatste nacht in Gent.
Binnenkort zijn we toerist in 'eigen stad'...
Ik ga de stad wel missen, en aan de andere kant ook niet.
En zo is het ook altijd wat natuurlijk.
Het goeie nieuws is echter wel dat ik vanaf volgende week op een dik kwartier rijden op de paardemarkt in Antwerpen sta. (toegegeven, dat is wel er vanuit gaan dat ik de enigste chauffeuse ben op de expressweg/konijnepijp).
Of met de tram op een halfuur in de zoo van Antwerpen kan geraken, of wandelen tot aan de Schelde terwijl ik amper een auto tegenkom.
Of ik kan de trein nemen en dan sta ik in veertig minuten terug op de Gras,- en Korenlei.
In Gent. *schrijft ze met trillende onderlip*

Vertrekken is weemoed, altijd wel een beetje.
Maar als ik dan Stina in onze mega-hof 'ginderachter' zie rondcrossen, dan denk ik dat het allemaal wel goed komt.
Nie neute, nie pleuje! En Uufvlakke veur ied'reen wurrrr....

vrijdag 18 januari 2008

Deze middag gehoord te Oostkamp

*ik wandel de texaco binnen*
3 vrouwen, smorend gelijk n'een ketter, zitten aan een tafelke.
1 vrouw achter de toonbank.

1 van de 3:"Jamoja, ej toen wok naweeën?"
toonbankmadam: "ahbejoag, das tzelfde gelijk anders wi vint"
1 van de 3:"Ja gotver, ze meugn me sterriliseren wi toenne beist da'k doa open ligg'n"
toonbankmadam:" aja vaneigenst, beinst da'j open ligt!"
1van de 3:"en anders goa'k drie doagn loater binnen en meugen ze me openleggen"

(korte vertaling:
"Heb je dan ook naweeën?"
"Ja, dat is hetzelfde zoals bij een gewone bevalling"
"Ze mogen me gerust sterriliseren terwijl ik open lig"
"Goed idee, terwijl je toch open ligt"
"En anders mogen ze me drie dagen later opensnijden om me te sterriliseren")

Ik vind eigenlijk ook wel dat het niet altijd over het weer hoeft te gaan als het op smalltalk aankomt.

woensdag 16 januari 2008

Pesten

Binnenshuis dikt de chaos aan.
Dozen & vuil wisselen mekaar willekeurig af. Kuisen lijkt nu overbodig en nutteloos.
Gelukkig volstond een blik naar buiten werpen om wat innerlijke rust terug te vinden. Het kalmerende effect van ons wiegende grasveld deed me de puinhoop aan mijn kant van het vensterglas even vergeten. Tot vorige week.

Ik had hem al op de tuinmuur zien zitten, wit/ros en hongerig.
Als doorspekte kattevriend had ik al wat zitten 'piezwiezwiez-en' naar hem...kattentaal voor 'ik sla je heus niet de kop in als je in onze tuin komt'.
Onze kat is namelijk verstoken van elk sociaal contact met andere katten, dus met onze verhuis naar 'den buiten' in het vooruitzicht, leek me dit een goeie oefening in 'kat-socialising voor beginners'.
De snoodaard had echter heel wat anders voor ogen dan gezellig kletsen met onze tijgerman.
En zo herschaapt den wit-rossen dagelijks ons laatste stukje huis dat min of meer 'Feng shui' is, in een ware puinhoop. Als een dief in de nacht komt hij langs om zorgvuldig pampers, oorstokjes, en willekeurige etensresten rond de strooien in ons tuintje.

En onze 7 kilo zware trots? De Freddy De Kerpel onder de katten?
Die is zo ondersteboven van het feit dat er überhaupt andere katten bestààn, laat staan dat hij zijn kersverse vriend zou verhoeden van de vreselijke misstappen die hij iedere nacht begaat.
*zucht* Nog 1 week, en dan verhuizen we.

zondag 13 januari 2008

Got wood?

Hectische tijden hier. Stapels bananedozen worden ingepakt. Het ene huis wordt steeds leger, terwijl het andere gestaag volloopt.
Ginds begint er wat meer 'ons' te komen, alhoewel al onze hebbedingen heus niet àlle oerklassieke stijlelementen zullen kunnen maskeren 'in den beginne'.
Dus zolang de eerste reep tapis-plein er nog niet afgetrokken is, en de eerste klad roomgeel behangpapier gesneuveld is, vragen we wel wat inbeeldingsvermogen van onze toekomstige bezoekers.
Geen nood, we zullen voldoende narcotica voorzien om onze interieurtekortkomingen te verdoezelen.
Maar hoe langer hoe meer de verhuis vordert, hoe meer we nu beseffen wat voor een zee aan ruimte we daar zo zullen hebben (of hoe weinig meubels we nu hebben..het glas is halfvol of halfleeg, zo u wil).
Dus stelden we onszelf, terwijl we eigenlijk vanalles beters te doen hebben, een doel voor ogen: het vinden van een heuse eetkamertafel.
Van onze "moooi"-tafel houden we nog steeds zielsveel, maar hij schiet soms schromelijk tekort als je met 5 of meer mensen bent, dus deze krijgt de nieuwe glansrijke rol van keukentafel.
Plus we zochten ook een eetkamertafel die warmte uitstraalt, uitnodigt tot oeverloos gelul en urenlange ontboezemingen.
Eentje waaraan iedereen die ons na aan het hart ligt een plek kan krijgen.
Eentje die na 20 jaar zal vertellen aan Stina waar ze die ene keer met haar markeerstift van haar kleurboek af ging.
Eentje waar nooit een tafellaken op zal liggen, want datgene wat hij in zijn eiken naaktheid zal te vertellen hebben, zoveel mooier zal zijn dan eender welk tafelkleed ter wereld.
Iedere vlek wordt het bewijs van een hoofdstuk, t'een vast al wel schooner dan het ander, maar met steeds de tafel als stille getuige.

In Grobbendonk (of all places) vonden we wat we zochten; 4 planken van oude (gerecupereerde) eik , ons tafelblad.
Ons roomgele behangpapier *puh*, geen mens die er nog zal op letten.
Schuif gerust aan...